بررسی سیاست های دولت دربهبودبافت فرسوده شهری درایران

موضوع فرسودگی بافتهای فرسوده شهری، خاص ایران نیست از لندن به عنوان شهر صنعتی گرفته تا پاریس دچار چنین مشکلاتی هستند. در ایران نیز افزایش جمعیت و مهاجرت، توسعه بیرویه شهرها و تمرکز فعالیتهای اقتصادی و اجتماعی موجبشده که بافتهای فرسوده جزء بخش مسئلهدار شهر مطرحشود. از جمله سیاستهای موثر و حساس توسعه شهری برنامههای مداخله در بافتهای کهن شهری میباشد که در ابعاد مختلف اجتماعی، فرهنگی، سیاسی، اقتصادی، زیستمحیطی و کالبدی قابل تجزیه و تحلیل هستند. اقدامات پراکنده صورتگرفته از دوران قاجار تا دوران پس از انقلاب اسلامی به هیچ وجه پاسخگوی نقش، اهمیت و جایگاه این بافتها در توسعه شهری ایران نبودهاست و بررسی تطبیقی سیاست- های اعمالشده در ایران با سیاستها و تجربیات جهانی حاکی از فقدان مبانی نظری و فرآیند علمی در سیاستگذاری و برنامهریزی این بافتها میباشد. بدین جهت لازم است تا با ارزیابی اقدامات صورتگرفته در این زمینه و شناسایی نقاط ضعف و قوت این قبیل اقدامات در بستری از تجارب گذشته و بهره گیری از رهیافتهای نوین، رویکردهای جدید منطبق با واقعیات را در فرآیند برنامهریزی اتخاذ نمائیم. با این هدف در این نوشتار تلاش می کنیم تا با روش توصیفی و تحلیلی رویکردهای حاکم بر عرصه برنامهریزی و مدیریت بافت فرسوده شهری کشور را مورد شناسایی و ارزیابی قرارگرفته و با جمعبندی تجربیات جهانی و برنامه هایی که تاکنون در کشور ایران اجراشده به ارائه پیشنهاداتی پرداخته می شود

Keywords:

بافت فرسوده , مداخله , سیاستهای نوسازی و بهسازی , ایران