مهرداد حسین پناهی - دانشجوی دکتری جامعه شناسی اقتصادی وتوسعه گروه جامعه شناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزایران
معصومه پارچیان - کارشناس اداره کل حفاظت محیط زیست همدان

یکی از زمینه های ناپایداری توسعه شهری در طول زمان ،گونه ای از سکونت با مشکلات ویژه آن است که در دوران معاصر از آن تحت عنوان اسکان غیر رسمی می توان نام برد ، اینگونه سکونت گاه ها که سیمایی نازی با ، خدماتی پایین ، ساکنینی کم بنیه و مشاغلی ناپایدار دارند، محیطی آماده برای پذیرش نابهنجاریهای اجتماعی می شوند در این مقاله ، به بررسی تاثیر حاشیه نشینی بر توسعه پایدار شهری پرداخته و در این ارتباط علل، و پیامدهاو سپس راهکارهای پیشگیری و ساماندهی آن با استفاده از مطالعات اسنادی (کتابخانه ای) ارائه خواهد شد.بر اساس مطالعات انجام شده و بررسی های به عمل آمده علل عمده حاشیه نشینی در ایران مهاجرت روستا به شهر و مهاجرت شهر به شهربه دلیل دافعه های محل سکونت و جاذبه های شهر بزرگ می باشد. در شهرهای همانند کرج، زا هدان، اهواز، همدان، اصفهان، مشهد، تهران، ارتباط مستقیم و معنا داری بین عوامل اقتصادی، رفاهی وحاشیه نشینی و جود دارد نتایج مطالعات حاکی از آن است که ساختار اقتصادی شهر نیروی کار حاشیه نشینان را به کار می گیرد و در مقابل امکان استفاده محدودی از تسهیلات شهری را برای آنها بوجود می آورد. حاشیه نشینان از جمعیت موفق شهر جدا هستند وجامعه ای در جامعه اند. حاشیه نشینی، خصلت شهرنشینی امروزی است ودر برخورد با آن بایستی از راهکارهای پیشگیرانه ومداوا توسط مسئولان منطقه ای وملی استفاده گردد

توسعه پایدارشهری ، حاشیه نشینی ، مهاجرت