نسیم گودرزی - دانشجوی کارشناسی ارشدمعماری دانشگاه آزادهمدان
غلامرضا طلیسچی - عضو هیئت علمی دانشکده هنرومعماری دانشگاه بوعلی همدان
گلرخ دانشگرمقدم - عضو هیئت علمی دانشکده معماری دانشگاه آزادهمدان

انسان ها علاوه بر تأمین نیازهای روزمره خود دارای تعلقاتی نسبت به محیط ها هستند که محیط را برای آن ها معنادار و پذیرفتنی می سازد. دلب ستگی به م کان یک کیف یت عالی ا ست که در بهزیستی (Wellbeing) تأثیر گذار است. در واقع حس تعلق یک نیاز در سطح بالا ست، که بیشتر مکان ها با روی کردی طراحی شده اند که فقط نیازهای این سطوح را برآورده می کنند و نمی توانند ضروریات رت تأمین کنند. و این مسأله کمتر مورد توجه معماران، طراحان و برنا مه ریزان شهری قرار گرفته است. در این راستا این مقاله سعی دارد بر پایه مرور متون و اسناد مرتبط در این حوزه، ضمن ارائه تعاریف از دلبستگی به مکان و بررسی ابعاد و عوامل مختلف آن به تبیین نقش محیط کالبدی در شکل گیری دلبستگی به مکان بپردازد. نتایج حاکی از آن است که دلبستگی به مکان به تعامل عاطفی فرد و هویت مکان اشاره دارد و در واقع دلبستگی به مکان نقش مثبتی در زندگی بشر و مراقبت آن ها از مکان بازی می کند. به علاوه از عوامل کالبدی مؤثر در ایجاد دلبستگی به مکان شامل: موقعیت مکان، عوامل عملکردی، عوامل محیطی و عوامل زیبا شناختی می باشد.

مکان ، انسان ، حس مکان ، دلبستگی به مکان ، محیط کالبدی