مهدی اخلاقی - دانشجویان دوره دکتری بیماری شناسی گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد
حسین میرزایی - دانشجویان دوره دکتری بیماری شناسی گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد
محمد عالی منش - دانشجویان دوره دکتری بیماری شناسی گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد
سعید طریقی - استاد، گروه گیاهپزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد

محدود بودن ظرفیت زیستکره واقعیتی غیر قابل انکار است. دگرگونیهای تحمیلی انسان بر کره زمین به قدری وسیع است، که برای جلوگیری از اثرات فاجعه آمیز آن و ممانعت از روبهرو شدن نسل آینده بامشکلات لاینحل، اقداماتی عاجل مورد نیاز است. استفاده از سلاح برتر علم و تکنولوژی، به ویژه تکنولوژیهایی که عواقب سویی برای محیط زیست ندارند، میتواند دستیابی به توسعه پایدار و مطمئن برایبشر را امکان پذیر سازد. آلودگیهای زیست محیطی توسط آفت کشها، حجم زیاد مواد زاید غیرقابل تجزیه، آلودگی بیش از حد هوا، همه پیامدهای ناگواری است، که صنایع حاکم در اثر بیتوجهی و استفادهناصحیح بشر برای ما به ارمغان آورده است . پدیده زیست پالایی به معنای بکار گیری موجودات زنده برای حل مشکلات زیست محیطی است و شامل هر فرایندی است که طی آن موجود زنده بکار گرفته میشوند، تامحیط زیست آلوده را به حالت اصلی و اولیه خود برگرداند. میکروارگانیسمها نیمی از زیست توده سیاره ما را تشکیل میدهند و ما تنها 5% تنوع میکروبی بیوسفر را میشناسیم. تنوع میکروبی سادهترین، اقتصادیترینو بهترین استراتژی را برای کاهش آلودگیهای محیطی و کمک به تجزیه زیستی ترکیبات سمی پیشنهاد میکند، ضمنا باید این نکته را بدانیم که فراوان ترین میکروارگانیسمها در خاک، باکتریها هستند. میکروارگانیزمهای باکتریایی توانایی استفاده از مواد آلی مثل سموم و علفکشهای آلی را دارند

زیست پالایی ، باکتری ، سموم ، محیطزیست