فخرالدین ابوئیه - دانشگاه آزاد اسلامی واحد دامغان، گروه کشاورزی،دامغان،ایران

با اشاعه دانش رسمی و فن آوریهای نوین، نظامهای محلی و دانش بومی مورد بی توجهی قرار گرفتند . غافل از آن نقش » که دانش و فنون جدید، اشکال تغییر یافته ای از دانش و فنون بومی است .در مقاله فوق تحت عنوان که با مطالعه کتابخانه ای (اسنادی ) و « واهمیت دانش بومی در توسعه پایدار کشاورزی وحفاظت از محیط زیست میدانی (مصاحبه و مشاهده ) تدوین گردیده است، تعریف، نقش و اهمیت دانش بومی با مثالهای عینی از کشورمان به بحث گزارده شد . همچنین در بحث ویژگیهای دانش بومی با تأکید بر اضطراری بودن این دانش، جمع آوری و توجه متخصصین به این مهم مد نظر قرار گرفت . در ادامه نقش واهمی تی که دانش ارزشمند روستاییان میتواند در توسعه پایدار و حفاظت از محیط زیست داشته باشد نیزمورد تاکید قرار گرفت ومشخص گردید روستاییان با تجارب ارزنده خویش و با تعامل با طبیعت بجای تقابل با طبیعت ضمن پایداری توسعه ،در حفاظت از محیط زیست نقش مهمی را ایفا نموده اند و دانش امروزی که از علوم و تکنولوژی جدید بهره مند است به دلیل عدم توجه به دانش بومی و با تفکر جایگزینی دانش جدید بر دانش بومی تاثیرات نامطلوبی بر محیط زیست بجای گزارده است . در پایان این نتیجه حاصل گردید که دانش بومی و دانش رسمی (دانشگاهی ) می توانند مک مل یکدیگر باشند . و توجه متخصصین علوم کشاورزی به دانش بومی و مبنا قرار دادن آن و تلفیق آن با دانش رسمی به عنوان بهترین راه حل در توسعه پایدار وحفاظت از محیط زیست پیشنهاد گردید.

دانش بومی، توسعه پایدار، محیط زیست