فریبا آذربویه - مدرس دانشگاه پیام نور زاهدان، گروه زیست شناسی، کارشناس ارشد زیست گیاهی
رقیه قلی زاده دوران محله - عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد زاهدان- گروه علوم تجربی
مهناز نصرآبادی - استادیاردانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات سیستان و بلوچستان، گروه محیط زیست، زاهدان
مهدی قلی زاده دوران محله - کارشناس ارشد عمران- محیط زیست

بازیافت پسماند به کلیه عملیات و فرایندهایی اطلاق می شود که باعث می شوند پسماند تولید شده در همان فرایند یا فرایندهای دیگر مورد استفاده قرار گیرد. به عبارت دیگر به جای این که پسماند به طبیعت ریخته شود، مجددا وارد چرخه تولید و مصرف می شود. دستاوردهای بازیافت در کاهش تولید پسماند و همچنین مصرف منابع، بسته به مواد مختلف متفاوت بوده است. هر چند علاقمندان محیط زیست بازیافت را به عنوان یک راه حل برای این مشکلات می دانند اما دستیابی به مزایای آن نیازمند شناخت صحیح بازیافت و همچنین رعایت آن الزامی است که باید طی برنامه ریزی مورد توجه قرار گیرد. مدیریت در حقیقت فرایند به کار گیری موثر و کارآمد منابع مادی و انسانی در برنامه ریزی، سازماندهی منابع و امکانات برای دستیابی به اهداف سازمانی براساس نظام ارزشی مورد قبول است. شناسایی اجزای تشکیل دهنده هر پسماند مهمترین قدم در استقرار سیستم مدیریت پسماند محسوب می شود و کلیه برنامه ریزی های بعدی براساس این شناسایی شکل می گیرد. مدیریت پسماندهای صنعتی از دو جنبه اساسی مورد توجه قرار می گیرد که اولی عبارت است از مساله آلودگی و پیامدهای آن و دومی جلوگیری از اتلاف و افزایش سود آوری برای یک واحد صنعتی است. یک سیستم مدیریت پسماند، نیازمند درک دقیقی از وضعیت موجود سازمان در رابطه با پسماندها و مدیریت آن است. در یک سیستم مدیریت پسماند برای دستیابی به اهداف خرد و کلان باید برنامه هایی توسط واحد صنعتی تعریف و اجرا شود. این برنامه ها در واقع همان سیستم های مدیریتی، مهندسی یا فناوری هستند که برای مدیریت پسماندها طراحی و اجرا می شوند.

بازیافت، مدیریت، پسماند صنعتی، محیط زیست