حامد امامی حیدری - دانشگاه صنعتی شاهرود، گروه زمین شناسی زیستمحیطی

زراعت برنج (oriza sativa) از دیرباز در مناطقی از استان اصفهان رایج بوده است. نیاز آبی بالای این غله از یک سو و کاهش منابع آب به دلیل خشکسالی و افزایش تقاضای سایر بخش ها، از سوی دیگر باعث بروز مشکلات زیستمحیطی در حوضه زاینده رود شده است . توسعه صنایع و رشد جمعیت نیز باعث تشدید این فشارها شده است. دستیابی به توسعه پایدار در درجه اول مستلزم مدیریت صحیح، هم در بخش کشاورزی و هم در بخش تخصیص منابع آب است . بررسیها نشان می دهد تخریب محیط زیست طبیعی در پایاب رودخانه زایند هرود، عدم برقراری عدالت اجتماعی و متروکه شدن زمین های کشاورزی در این ناحیه پیامد عرضه نا متعادل آب این رودخانه در بخش های مختلف خصوصاٌ بخش کشاورزی است . در حالی که منطقه شرق اصفهان به شدت با کمبود آب مواجه است، در بخشی از مناطق زراعی حاشیه زاینده رود در غر ب و جنوب غرب اصفهان، برنج کشت اصلی می باشد. نتایج بیانگر کاهش شدید دبی و افت کیفیت آب در دوره کشت برنج در طول محدوده ای از رودخانه که از مناطق برنجکاری میگذرد، است.

برنج، زاینده رود، آثار زیست محیطی، مصرف آب