جعفر کریمی - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی روستایی دانشگاه پیام نور تهران
مهدی جمالی نژاد - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه اصفهان

هر سرزمینی در مرحله نخست به اعتبار توان ها و موهبت های طبیعی اش، پایداری و بقای ساکنین خود را تضمین می کند و شناخت و برنامه ریزی در زمینه آن پایداری زیست محیطی آن را دو چندان می نماید . به این لحاظ شناخت روند تغییرات بارش سالانه الگوی مناسب برنامه ریزی در امورات مختلف به خصوص در امر کشاورزی و توسعه پایدار محیط می باشد که با آشنایی آن می توان در جهت استفاده بهینه از آب در دسترس یا پیش بینی های لازم در راستای مقابله با کمبود بارش یا بهره گیری از آن استفاده نمود. در این پژوهش نیز با توجه به این موضوع به بررسی میزان تغییرات بارش استان اصفهان طی سالهای زراعی (83-84 تا 87-88) پرداخته شده و به این منظور ابتدا داده های مورد نیاز یعنی میزان بارش به طور روزانه از سایت هواشناسی اصفهان برای ایستگاههای سینوپتیک این استان و همچنین برای پهنه بندی مناسب از داده های ایستگاههای همجوار استان نیز استفاده گردید. سپس به میانگین گیری سالانه زراعی آن اقدام شد و با انتقال داده ها به محیط Gis به پهنه بندی آن اقدام گردید و مشخص شد که طی این سالها از سال 83 تا 88 با کاهش در میزان بارندگی مواجه بوده و این کاهش از غرب به شرق افزایش داشته است و سال زراعی 86-87 خشک ترین سال زراعی استان اصفهان در طی این سالها بوده است که اثرات ناگواری را به بخش کشاورزی و محیط زیست استان وارد نموده است و به لحاظ تاثیر آن منطقه غرب استان تاثیرات بیشتری را شاهد بوده است وبهترین سال به لحاظ بارش سال زراعی 84-85 بوده است که پهنه خشکی محدوده کمتری را در استان در بر می گیرد. بنابراین اگر تدابیر درست اندیشیده نشود قطعا در سال های آینده با مشکلات پیچیده ای در زمینه پایداری محیط زیست و امرار معاش روبرو خواهیم بود.

بارش، سال زراعی، استان اصفهان، تغییرات بارش