بررسی اثرات آللوپاتی برخی گراسهای بومی ایران بر جوانه زنی و رشد توده بومی لولیوم پرنه یارندی

گراس فصل سرد Lolium perenne L به طور معمول در چمن مخلوطهای تجاری مورد استفاده قرار می گیرد. استفاده از چمن مخلوطهای بومی به جای چمنهای تجاری با توجه به دارا بودن قدرت سازگاری اقلیمی بالا می تواند مزایای زیادی را به دنبال داشته باشد. بدین منظور شناخت روابط آللوپاتی در بین گراسها با هدف بررسی قابلیت تهیه چمن مخلوط از بذور گراسهای بومی، به عنوان اولین قدم، امری ضروری به نظر می رسد. این تحقیق به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با 3 تکرار و 5 تیمار انجام شد. تیمارهای آزمایش را عصارههای آبی بذور و Lolium perenne و Lolium multiflururm تودههای بومی شادگان درغلظتهای صفر (آب مقطر)، 50, 25, 75 و 100 درصد تشکیل دادند. در این آزمایش اثر عصاره دو نوع چمن بومی شادگان بر خصوصیات جوانهزنی و رشدی لولیوم پرنه یارندی بررسی شد. نتایج نشان داد که رشد گیاهچه، در گراس مذکور به طور معنیداری 0/01 >P. با افزایش غلظت عصارهها روند کاهشی نشان داد. تیمار نوع عصاره بر صفت طول ساقهچه و ریشهچه لولیوم یارندی در سطح احتمال 1% دارای اختلاف معنیداری بود به طوریکه کمترین طول ساقهچه و ریشهچه به ترتیب 9/96 و 5/68 میلیمتر مربوط به تیمار با عصاره Lolium multiflururm بود. اما درصد جوانهزنی تحت تاثیر غلظت عصاره قرار نگرفت. تاثیر بازدارندگی عصارهها بر رشد ریشهچه بیشتر از ساقه- چه بود. نتایج حاصله نشاندهنده تاثیرات اللوپاتی متفاوت حتی در بین گیاهانی است که متعلق به یک جنس و یک منطقه اکولوژیکی (شادگان) می باشند.

Keywords:

اثرات بازدارندگی , چمن مخلوط , عصاره , رایگراس