بررسی اثر نوع حلال بر قدرت آنتی اکسیدانی عصاره گیاه زیره سیا

گیاهان دارویی منابع طبیعی ارزشمندی هستند و به عنوان مواد اولیه جهت تبدیل به داروهای بی خطر برای انسان تلقی می شوند. یکی از مهمترین گیاهان دارویی، زیره ی سیاه میباشد. نوع حلال مصرفی بر میزان استخراج تأثیر گذار است، لذا هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر سیستم حلالی مورد استفاده بر قدرت آنتی اکسیدانی عصاره گیاه زیره سیاه میباشد. در این پژوهش استخراج عصاره های متانولی _آبی و اتانولی _آبی (به نسبت 80: 20) انجام شد. فعالیت آنتی اکسیدانی با استفاده از روش مهار رادیکال پایدار 2 و 2 دی فنیل – 1 پیکریل هیدرازیل DPPH تعیین شد. توانایی دادن اتم هیدروژن یا الکترون توسط عصاره های مختلف با میزان بی رنگ کردن محلول بنفش 2 و 2 دی فنیل – 1 پیکریل هیدرازیل در متانول مورد سنجش قرار میگیرد. نتایج، حاکی از اختلاف معنی دار قدرت مهارکنندگی عصاره متانولی _آبی حاصل از زیره ی سیاه با عصاره اتانولی _آبی بود 0/05 > P. میزان IC50 در عصاره ی متانولی _آبی پایینتر بوده در نتیجه فعالیت آنتی اکسیدانی بیشتری مشاهده شد. فعالیت آنتی اکسیدانی در غلظت های بالا در عصاره ی اتانولی _آبی در مقایسه با عصاره ی متانولی _آبی کمتر بوده در نتیجه دارای قدرت آنتی اکسیدانی کمتر میباشد از این رو میتواند به مواد غذایی اضافه شود و سهم بسزایی در جلوگیری از بروز سرطان در اثر به کار بردن آنتی اکسیدان های سنتزی داشته باشد

Keywords:

استخراج , عصاره , زیره سیاه , فنیل دو پیکریل هیدرازین , قدرت آنتیاکسیدان