اثر پرایمینگ پیریدوکسین و کینتین بر برخی شاخصهای جوانه زنی و القای مقاومت به شوری در گلرنگ رقم گلدشت

تکنیک پرامینگ یا آماده سازی بذر یکی از روش های فیزیولوژیکی جهت افزایش درصد جوانه زنی، کارایی بذر و فراهم سازی سرعت و یکنواختی جوانه زنی و استقرار تحت تنش های محیطی معرفی شده است. از این رو آماده سازی بذر گلرنگ بهمنظور شناخت تاثیرات آن بر مشخصه های جوانه زنی و افزایش تحمل تنش شوری در مرحله جوانه زنی بسیار حائز اهمیت می باشد. بنابراین در این تحقیق، هدف مطالعه و بررسی تأثیر پیریدوکسین و کینتین بر شاخص های جوانه زنی بذر گلرنگدر شرایط تنش شوری در شرایط آزمایشگاهی بود. آزمایش در آزمایشگاه آزمایشگاه فیزیولوژی گیاهی دانشکده زیست شناسیدانشگاه تبریز در سال 1931 انجام شد. این آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه کاملا تصادفی با سه تکرار انجام شد. فاکتور ها شامل پیرودکسین با غلظت های 0و0/03و0/06 درصدوکینتین باغلظت های 0و10و20ppm و کلرید سدیم با غلظت های 0و50و00 میلی مولار بود. نتایج حاصل از این آزمایشات بر اساس مقایسه بین بذور تیمار شده با پیرودکسین ، کینتین، کلریدسدیم و بذور تیمار نشده )شاهد( تجزیه و تحلیل شدند. در این آزمایش، درصد جوانه زنی، سرعت جوانه زنی، میانگین جوانه زنی روزانه، طول ساقه چه، طول ریشه چه، طول گیاهچه، وزن تر، وزن خشک و در شرایطآزمایشگاهی برای بذور گیاه گلرنگ رقم گلدشت مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج آزمایشات نشان داد که کاربرد پیریدوکسین باعث افزایش درصد جوانه زنی و دیگر شاخص های جوانه زنی گردید کاهش اثر تنش شوری را به دنبال داشت. همچنینکاربرد کینتین باعث کاهش کلیه شاخص های جوانه زنی شد ولی بر روی وزن تر و خشک گیاهچه تاثیر نداشت. در مجموعنتایج حاصل نشان داد که پیش تیمار بذر توسط پیریدوکسین در مناطق مستعد شوری می تواند باعث مقاومت گیاه گلرنگ در مرحله جوانه زنی شود و کشاورزان را در استقرار و تولید مطلوب گیاهچه ها یاری کند

Keywords:

درصد جوانه زنی , سرعت جوانه زنی , پرایمینگ , کلرید سدیم , گلرنگ