حمیدرضا دری - هیئت علمی ایستگاه تحقیقات لوبیا خمین
ولی ا... شهبازی
محمدرضا علی سعیدی

پاچ باقلا یک اصطلاح محلی در استان گیلان است که برای انواعی از لوبیا که در نوع مصرف مشترک هستند بکار می رود. سطح زیر کشت این محصول در سالهای اخیر رو به افزایش داشته به گونه ای که سطح زیر کشت آن تا 66 هزار هکتار توسعه یافتهاست. که از اهمیت ویژه ای برخوردار است. این تحقیق برای اولین بار با هدف بررسی و شناسائی ژنوتیپ های پاچ باقلا، پراکنش، مزیت نسبی، مسائل و مشکلات و اولویت بندی آنها در استان گیلان اجرا گردید. برای این منظور ابتدا استان گیلان به سه بخش شرقی، مرکزی و غربی تقسیم گردید و سپس از هر قسمت حدود 6 ناحیه با پراکنش مناسب نمونه برداری انجام شد. در هر ناحیهخصوصیات مورفولوژیکی، سیستم های زراعی، آفات و بیماری ها یادداشت برداری گردید. با توجه به نمونه برداری ها ابتدا انواع پاچ باقلا در سه نوع رگه قرمز، رگه مشکی، و رگه قهوه ای گروه بندی شدند. سپس با استفاده از منابع سیات کلاس های تجاری وبین المللی هر گروه شناسائی گردید. با توجه به نتایج همه انواع پاچ باقلا از جنس و گونه Phaseolus vulgaris و کلاس های- بین المللی آنها به ترتیب اهمیت شامل کلاسهای تجارتی 6 Ojo decabra لوبیا رگه مشکی 2 لوبیا رگه قرمرز - Speckled sugar 7 لوبیا رگه قهوه ای - Pinto بودند. مهمترین معضلات پاچ باقلا شامل عدم وجود بذر اصلاح شده، آفت شته سیاه براقلا و بیماریهای ویروسی

پاچ باقلا، لوبیا، گیلان، پراکنش