ارتباط گردشگری فرهنگی و تاریخی با معماری سبک اصفهانی
Publish Year: 1392
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 938
This Paper With 11 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
CTEI02_018
تاریخ نمایه سازی: 11 مرداد 1393
Abstract:
مهمترین عامل گردشگری فرهنگی – تاریخی معماری است. معماری از دو طریق با گردشگری در ارتباط است. اول به عنوان عناصر اولیه (میراث فرهنگی – تاریخی) دوم، از طریق عناصر ثانویه (ساخت تاسیسات و تسهیلات). در این رابطه بررسی سبک های معماری ایرانی در شناخت جاذبه های فرهنگی – تاریخی امری اجتناب پذیر است. از جمله سبک های ایرانی سبک اصفهانی می باشد، که به دو دوره تقسیم می شود: دوره اول، سلسله صفوی و زندیه را شامل می شود و دوره دوم (شیوه شیراز) که از زمان کریم خان زند آغاز شده و تا پایان حکومت محمد شاه قاجار ادامه می یابد. خاستگاه این سبک در آذربایجان بوده و در دوره صفوی گسترش یافته است. اوج شکوفایی آن در دوره شاه عباس دوم می باشد.آثار برجای مانده این سبک را در شهرهایی نظیر کرمان، کرمانشاه، قزوین و بخصوص اصفهان شاهد هستیم. معماری سبک اصفهانی نقش مهمی در ادراک گردشگران اروپایی از مقصد ایران دارد. هدف این مقاله، بررسی معماری سبک اصفهانی و ارتباط آن با گردشگری فرهنگی – تاریخی با استفاده از روش کتابخانه ای – اسنادی است.
Keywords:
Authors
نفیسه فصیحی
کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی توریسم. دانشگاه زنجان.
معصومه عابدپور
کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی توریسم.دانشگاه زنجان.
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :