بررسی و ارائه راهکارهای هدفمند در راستای توسعه گردشگری روستایی

گردشگری و اقتصاد گردشگری در حال حاضر، در حال تبدیل شده به یکی از ارکان اصلی اقتصاد تجاری جهان است، افزون براین بسیاری از برنامه ریزان و سیاست گذاران توسعه نیز از صنعت گردشگری به عنوان رکن اصلی توسعه پایدار یاد می کنند. در دهه پایانی قرن بیستم بسیاری از برنامه ریزان اجتماعی اقتصادی در کشورهای اروپایی گردشگری را روشی مطمئن با چشم اندازی بسیار روشن برای توسعه روستاها بویژه محرومترین آنها معرفی کرده اند. مطالعات انجام شده در کشورهای توسعه یافته نشان میدهد که گردشگری روستایی بسرعت در اقتصاد روستایی رشد کرده و ممل فعالیت های کشاورزی شده است. ماهیت صنعت گردشگری ایجاد اشتغال و درآمد، متنوع سازی اقتصاد، مشارکت اجتماعی و استفاده از منابع محلی است. از آنجا که بخش اعظم مشکلات عقب ماندگی و توسعه نیافتگی روستایی نیز به فقدان این صنعت برمی گردد، گردشگری روستایی با حل مسائل و مشکلات فوق می تواند به توسعه روستایی کمک نماید. در این راستا گردشگری روستایی نیز جزئی از صنعت گردشگری به حساب می آید که می تواند با برنامه ریزی اصولی و مناسب و شناسایی مزیت ها و محدودیت های گردشگری روستایی، نقش موثری در توسعه این مناطق و در نتیجه توسعه ملی و تنوع بخشی به اقتصاد ملی برعهده داشته باشد، از این رو در اینجا سوال این است که پتانسیلها و محدودیت های توسعه گردشگری روستایی کدام است. و چه راهبردها و راهکارهایی جهت توسعه گردشگری که منجر به توسعه روستایی و توسعه ملی بشود، وجود دارد. بدین منظور مقاله حاضر به دنبال شناخت و شناسایی اینگونه از گردشگری می باشد تا با بررسی هرچه بیشتر بتواند مزیت ها و کاستی های آن را شناسایی کند و در نهایت به ارائه راهکارهای اجرایی در زمینه توسعه گردشگری روستایی دست می یابد.

Keywords:

گردشگری , توسعه , گردشگری روستایی