گردشگری در اصفهان و رویکرد معماری به آن

گردشگری، که امروزه از آن به عنوان صنعت بدون دود یاد می شود، دارای تعاریف و ابعاد مختلفی است و اهداف متفاوتی را دنبال می نماید. این موضوع نشان دهنده ی جایگاه گردشگری در قرن حاضر می باشد. در این میان معماری، علاوه بر آنکه خود می تواند یکی از اهداف گردشگری باشد، ابزاری جهت برطرف نمودن نیاز گردشگران برای استراحت نیز می باشد و این امر دارای پیشینه ای طولانی است. رویکردهای معماری در این زمینه متنوع و همساز با اقلیم محل بوده است. اصفهان، با تاریخ پرفراز و نشیبی که پشت سر گذاشته است، سرشار از بناها و آثار گوناگون در دوره های مختلف تاریخی بوده است. این بناها و صنایع دستی نفیس این شهر، که همچنان فعال و پویا به تولید داخلی خود اشتغال دارد، در جذب گردشگر تاثیر بسزایی دارد. در این پژوهش سعی برآن است تا ضمن معرفی مفاهیم مرتبط با گردشگری و معماری و همچنین تبیین اهمیت گردشگری در ابعاد مختلف، با معرفی راهکارهای معماری در پاسخ به گردشگری در گذشته و حال، جایگاه معماری در این زمینه مشخص گردد. سوال پژوهش این است که سیر تاریخی پاسخ معماری به نیازهای گردشگر ضمن سفر وی چه بوده است. روش تحقیق در این پژوهش میدانی بوده و داده ها از طریق منایع کتابخانه ای و اینترنتی گردآوری شده است. این روش ها وابزار، گرچه تا حدودی می تواند خواننده را با آنچه در اصفهان رخ داده و می دهد آشنا می نماید، اما میزان حقیقی موفقیت این پژوهش در گرو حضور در این شهر می باشد، به این ترتیب علاوه بر توسعه ی گردشگری داخلی و کسب تجربه ای ارزشمند، به گونه ای ملموس تعاریف ارائه شده را درک نماید.

Keywords:

گردشگری , معماری , مدرنیته , اقامتگاه , اصفهان