نقش گردشگری در توسعه پایدار روستایی (مطالعه موردی: روستای امازاده شهرستان ارومیه)

روستاها به منزله فضای حیاتی تعداد بسیاری از انسانها به ویژه در جوامع در حال توسعه که با انبوهی از مشکلات، محدودیت ها و کمبود منابع و سرمایه روبه رو هستند، به منظور جوابگویی به تامین نیازها و همچنین ارتقای سطح و کیفیت زندگی، اشتغال و بهبود وضعیت اقتصادی - اجتماعی ساکنان این سکونتگاهها در گذر زمان نیازمند رشد و توسعه هستند. از انجا که فقیرترین روستانشینان را افراد بدون زمین کشاورزی یا با زمین کشت اندک، تشکیل می دهند؛ می توان با تنوع بخشی به فعالیت های غیرکشاورزی در این سکونت گاههای انسانی موجبات اشتغالزایی، کاهش فقر و ایجاد رفاه اجتماعی نسبی را در این کانون های کوچک جمعیتی فراهم آورد. از این رو، برنامه ریزان برای رسیدن به توسعه پایدار روستاها، تدابیر و راهکارهای گوناگونی اندیشیده اند که در این بین میتوان از بسط و توسعه صنعت گردشگری در روستاها به عنوان فعالیتی انسانی- اقتصادی که ضمن ایجاد اشتغال و درآمدزایی در سبب تعامل دوسویه و سازنده روستائیان با دیگر افراد و فرهنگ ها می شود، یاد کرد. در پژوهش پیشرو که نوعی تحقیق توصیفی - تحلیلی کاربردی است،تلاش شده است که ضمن بیان اصول و مفاهیم گردشگری روستایی و ارتباط تنگاتنگ آن با موضوع توسعه روستایی به معرفی جذابیت ها و ظرفیت های طبیعی -تاریخی گردشگری در روستای امامزاده از توابع بخش مرکزی شهرستان ارومیه پرداخته شود. در پایان به ارائه راهکارهای گوناگون برای اجرایی شدن طرح های گردشگری و توسعه پایدار روستایی و برای زمینه سازی به منظور توسعه همه جانبه روستای امامزاده اقدام شده است.

Keywords:

ارومیه , توسعه پایدار , توسعه روستایی , روستای امامزاده , گردشگری