هاشم حسینی - کارشناس ارشد دانشگاه خوارزمی تهران
سید سلام حسینی - کارشناس جغرافیای شهری دانشگاه پیام نور مرکز بیجار

ژئو توریسم به عنوان یکی از ابعاد گردشگری طبیعی و یکی از زیر شاخه های اکوتوریسم در واقع نوعی توریسم فرهنگی- زیست محیطی است که توجه به پتانسیل ها و قابلیتهای آن در امر توسعه پایدار کشورها مستعد در کانون توجه خود قرار داده اند. اهمیت شناسایی و پتانسیل سنجی و همچنین اولویت بندی این مناطق با توجه به شاخص های بالقوه و بالفعل می تواند در جذب گردشگران و به مراتب اهمیت مکان بیافزاید. قابلیت سنجی هر یک از مکان های توریستی و ژئوتوریستی در همه ابعاد تاریخی،فرهنگی، زمین شناسی، زیست محیطی، ژئومورفولوژیکی و غیره نیازمند روش های خاصی هستند که بتوانند همه این ارزش ها را برای آنها در نظر گیرد و به مراتب کارائی این را داشته باشند که ارزیابی و تحلیل منطقی در ارتباط با قابلیت های یک مکان ارائه دهد. روش های Pralong ، TCl ،ToPsis ، SWOT ، Pereira از جمله روش های جدیدی هستند که در سال های اخیر در زمینه اولویت بندی و قابلیت سنجی مکان های توریستی به ویژه ژئوتوریستی توانسته اند در بسیاری از مطالعات گردشگری مورد توجه قرار گیرند این روش ها در کنار سایر روش های ارزیابی می توانند به عنوان شاخصی برای مقایسه مکان های گردشگری و همچنین شاخص مکمل مورد بررسی قرار گیرند.

پتانسیل سنجی ،اولویت بندی ،ژئوتوریسم Pralong TCI ToPsis SWOT Pereira