بررسی نقش پارک ها و فضای سبز شهری و امکان توسعه آنها با سیستم اطلاعات جغرافیایی

فضای سبز شهری به عنوان بخش جاندار محیط شهری مکمل بخش بی جان شهر، یعنی ساختار کالبدی شهر، می باشد. در این خصوص، فضای سبز می تواند به عنوان لبه شهر، آرایش دهنده شبکه راهها و تفکیک کننده فضاهای شهری ایفای نقش نماید. پراکنش نامناسب فضاهای سبز عمومی در سطح منطقه، بطوریکه به صورت لکه های محدودی در نقاط مختلف شهر پراکنده قرار گرفته باشند از میزان بازدهی های اجتماعی و اکولوژیکی و تفرجی آن می کاهد. ازدیاد جمعیت، گسترش شهر ها، تولد کلان شهرها و خارج شدن از بافت سنتی و طبیعی شهرها پیوسته موجب شده است که متفکران طراحی محیط های شهری در پی احیای نیازهای حیاتی شهرها همچون فضای سبز و مناظر طبیعی باشند و برای این کار از لوازم و تجهیزات جدید بهره جویند. توسعه و گسترش پارک ها و فضای سبز شهری با توجه به گسترش روز افزون شهرها، رو به افزایش است و باید به سمت و سویی سوق داده شود که پایداری و کاهش هزینه را به دنبال داشته باشد. نظریه پردازان و متخصصان شهرسازی و معماری پیوسته به دنبال این هستند که محیط آکنده از سر و صدا و شلوغی شهرها را به فضایی مطلوب و آرام برای ساکنان شهرها بدل سازند. امروزه با توجه به ابعاد پیچیده مسائل شهری و دخالت متغیرهای مختلف در امر برنامه ریزی شهری، از مدلها و نرم افزارهای مختلف برای برنامه ریزیاستفاده می نماید که سامانه اطلاعات جغرافیایی (GIS) یکی از ابزارهای قدرتمند در پاسخگویی به نیازهای مطالعاتی و کاربردی محسوب می شود. در این سیستم فنون نسبتا ساده ای وجود دارد که بوسیله آن می توان برای یک موضوع، حالتهای متفاوتی را مورد بررسی و ارزیابی قرار داد و بهترین حالت ممکن را تعیین کرده و انتخاب نمود.