محمدمعین صفاری - عضو هیات علمی دانشگاه پیام نور

امروزه گردشگری به عنوان یکی از پیشروترین فعالیت در حال رشد دنیا و ابزاری برای افزایش درآمد ملی کشورها محسوب می شود. در میان اشکال مختلف گردشگری یکی از جذابترین و جدیدترین نوع آن، گردشگری ادبی است. گردشگری ادبی، علاوه بر تاثیرات مادی که بر اقتصاد محلی دارد، نقش بسزایی در شناساندن و حفظ آثار ادبی مفاخر یک قوم و ملت که در حقیقت جزء میراث فرهنگی غیرملموس و هویت آنها هم محسوب می شود به دیگر جوامع ایفا می نماید. سرزمین ایران از دیرباز مهد شعر و ادبیات محسوب می شده است. علاوه بر این وجود اماکن تاریخی و مذهبی بیشمار در سراسر کشور ایران، این جذابیت را دوچندان کرده است. لذا در این نوشتار به طور خاص بر جاذبه ها و پتانسیلهای گردشگری و رونق صنعت توریسم در شهر نیشابور تاکید خواهد شد. بدین صورت که با استفاده از برنامه ریزی راهبردی و بهره گیری از اصول این نوع برنامه ریزی که در روند تکامل خود با تعدیل نگرش و پرداختن به موضوعات نظری و شناختی، بیشتر به برنامه ریزی کاربردی، نحوه اجرا و مشارکت می پردازد و همچنین تحلیل SWOT راهبردهای مدیریتی اصلی برای توسعه گردشگری در این شهر ارائه خواهد شد.

نیشابور، گردشگری ادبی، سوات