مجید ابراهیمی - دانشجوی دکتری ژئومورفولوژی، دانشگاه حکیم سبزواری
محمدعلی زنگنه اسدی - دانشیار گروه جغرافیای طبیعی، دانشگاه حکیم سبزواری
الهه اکبری - عضو هیات علمی دانشگاه حکیم سبزواری، کارشناسی ارشد سنجش از دور و GIS
ابوالقاسم امیراحمدی - دانشیار گروه جغرافیای طبیعی، دانشگاه حکیم سبزواری

امروزه گردشگری به عنوان یکی از ارکان اساسی در توسعه پایدار مناطق، به ویژه مناطق روستایی مطرح می باشد. که با برنامه ریزی دقیق و اصولی، و شناسایی قابلیت ها و محدودیت های پیش روی آن، می توان جایگاه آن را در سطح گوناگون توسعه و همچنین در سطح ملی ارتقاء داد. مقاله حاضر با تکیه بر پژوهش انجام شده با مدل سوات به بررسی عوامل پیش برنده و بازدارنده گردشگری روستایی در روستای حصار از توابع شهرستان تربت حیدریه در استان خراسان رضوی پرداخته است. جامعه آماری تحقیق کلیه اهالی روستا بوده که با روش نمونه گیری هدفمند 48 نفر از مطلعین محلی و سکنه در فرآیند تحقیق مشارکت نمودند. پس از تعیین نقاط قوت، ضعف، فرصتها و تهدیدها و اولویت بندی نهایی آنها راهبردهای توسعه گردشگری در روستای مذکور ارائه شده است. از تجزیه و تحلیل داده های بدست آمده چنین نتیجه می گیریم که روستای مورد مطالعه نیازمند بازنگری و ارائه سیاست های مناسب در جهت رفع محدودیت ها و استفاده از مزیت های نسبی موجود می باشد.

توسعه گردشگری، برنامه ریزی راهبردی، مدل سوات، روستای حصار