مجید ابراهیمی - دانشجوی دکتری ژئومورفولوژی، دانشگاه حکیم سبزواری
محمدعلی زنگنه اسدی - دانشیار گروه جغرافیای طبیعی، دانشگاه حکیم سبزواری
الهه اکبری - عضو هیات علمی دانشگاه حکیم سبزواری، کارشناسی ارشد سنجش از دور و GIS
سیما پورهاشمی - دانشجوی جغرافیای طبیعی، دانشگاه حکیم سبزواری

امروزه، اهمیت توسعه روستایی و نقش حیاتی ان در توسعه و پیشبرد کشورها به ویژه کشورهای در حال توسعه بر هیچ کس پوشیده نیست و به باور کارشناسان امر تحقق این امر در گرو توسعه صنعت گردشگری است. گردشگری روستایی از مهمترین رویکردهای اقتصاد گردشگری در راستای بهره وری بهینه و پایدار از منابع طبیعی و زیست بوم روستایی به شمار می رود که از جنبه های فرهنگی و اجتماعی، اقتصادی و معیشتی، و افزایش رشد ناخالص ملی مورد التفات فزاینده ای قرار گرفته که در این میان، حفظ محیط زیست و منابع طبیعی، از مهمترین محورها و مولفه های گسترش آن بشمار می رود. بر این اساس لازم می آید تا گردشگری روستایی در رابطه با توسعه پایدار مناطق روستایی مورد توجه قرار بگیرد؛ اما پرسش اساسی این است که در این میان، گردشگری پایدار روستایی دارای چه اثرات مثبت و منفی در توسعه مناطق روستایی می باشد. بر این اساس در این مقاله با استفاده از روش توصیفی – تحلیلی؛ به ارائه یک الگوی مطلوب برای توسعه گردشگری روستایی پرداخته می شود. نتایج و یافته های تحقیق حاضر بر ارائه الگویی در توسعه گردشگری پایدار روستایی در راستای بکارگیری بهینه و کارآمد منابع و جاذبه های موجود مناطق روستایی در حال حاضر ایران اشاره دارد. این مطالعه نشان می دهد که گردشگری روستایی بدون درنظر گرفتن پارامترهای توسعه پایدار روستایی در مناطق روستایی هدف، نمی تواند به اهداف توسعه ایی خود، در این مناطق دست پیدا کند.

صنعت گردشگری، توسعه پایدار، روستا، گردشگری روستایی