ارزیابی رویکرد گردشگری های پایدار در برنامه ریزی عملکردهای معماری مناطق گردشگری، نمونه موردی: منطقه قلعه دره سی ارسباران

در این مقاله سیستم برنامه ریزی جدیدی برای عملکردهای معماری وابسته به گردشگری به نوعی ارائه می شود تا معماری حاصله بتواند تعادل بین زیست بوم و انسان را وابسته به اصول گردشگری های پایدار یعنی کیفیت، تداوم و تعادل ایجاد کند. معماری و برنامه ریزی عملکردهای مختلف آن بالاخص در مناطق گردشگری امروزه بر اساس نظرات و سلیقه های شخصی طراحان و چشم اندازهای منطقه ای صورت می گیرد در حالی که هر عملکرد معماری نیازهایی را داراست که برای رفع آنها بایستی از قابلیت های محیط زیست استفاده کند که در این صورت ممکن است منطقه مورد ساخت برای یک عملکرد معماری قابلیت مناسب برای پاسخگویی به نیاز مربوطه را نداشته باشد و در این صورت تعادل بین انسان و زیست بوم به هم بخورد که در نتیجه آسیب های زیست محیطی قابل توجهی بر پیکره منطقه گردشگری وارد شده و گردشگری پایدار در آن منطقه از بین می رود. پژوهش حاضر به روش توصیفی و تحلیلی و گونه موردی انجام شده است. ابتدا گردشگری پایدار و اصول و شاخص های آن مورد بررسی قرار می گیرد و سپس فرایند پتانسیل سنجی منطقه گردشگری قلعه دره سی به عنوان نمونه موردی انجام شده و نیازهای عملکردهای مختلف معماری گردشگری با آنها تطبیق داده می شود، در این فرایند منطقه پهنه بندی شده است و تطبیق نیاز و پتانسیل، معمار را به سمت مکان یابی و برنامه ریزی صحیح معماری هدایت می کند که در این صورت با برنامه ریزی به روش تطبیقی نیاز و پتانسیل تعادل لازم بین گردشگر و زیست بوم برقرار شده و معماری در راستای اهداف زیست محیطی گردشگری های پایدار به جز مهمی در مناطق گردشگری تبدیل می شود.

Keywords:

گردشگری پایدار , برنامه ریزی معماری , نیازسنجی , قابلیت یابی , تعادل زیست محیطی