CIVILICA We Respect the Science
(ناشر تخصصی کنفرانسهای کشور / شماره مجوز انتشارات از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی: ۸۹۷۱)

ارزیابی و تحلیل فضای سبز شهری شیراز در راستای برنامه ریزی طبیعت گردی

عنوان مقاله: ارزیابی و تحلیل فضای سبز شهری شیراز در راستای برنامه ریزی طبیعت گردی
شناسه ملی مقاله: CTEI02_383
منتشر شده در دومین همایش ملی گردشگری و طبیعت گردی ایران زمین در سال 1392
مشخصات نویسندگان مقاله:

حمید صبوری خواه - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه علوم و تحقیقات تهران، ایران
سجاد احمدی - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
حسین روستا - دانشجوی کارشناسی ارشد اکوتوریسم، دانشگاه هرمزگان، ایران
حسن بهنام مرشدی - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی توریسم، دانشگاه تهران، ایران

خلاصه مقاله:
شهر شیراز به عنوان پدیده نخست شهری جنوب ک شور به علت رشد طبیعی جمعیت و مهاجرپذیری در چند دهه اخیر به توسعه شهری رسیده است، به طوری که جمعیت آن از 170659 نفر در سال 35 به 1418585 نفر در سال 85 رسیده است و همراه با افزایش نرخ رشد جمعیت، مساحت شهر نیز گسترش یافته است و از 77/22 کیلومتر مربع در سال 35 به 1/17889 کیلومترمربع در سال 87 رسیده است. اما آیا همراه با افزایش جمعیت و مساحت شهر، سرانه فضای سبز شهری نیز افزایش یافته است و به استاندارد کافی و لازم رسیده است. مطالعه روش پژوهش تحلیلی – تطبیقی و هدف این مقاله بررسی سرانه فضای سبز شهری شهر شیراز و آگاهی از چگونگی توزیع جغرافیایی آن به منظور رعایت اصل عدالت در جهت ساماندهی زیست محیطی – اجتماعی آن برای محدوده مورد مطالعه می باشد. با توجه به بررسی های صورت گرفته در زمینه فضای سبز شهری در مادر شهر شیراز، نتایج نشان می دهد که سرانه فضای سبز شهری در این شهر نسبت به استاندارد ملی (وزارت مسکن و شهرسازی، 12-7 متر مربع) به استثنای مناطق 8 و 7 از شرایط مطلوبی برخوردار می باشد، اما در مقایسه با استانداردهای جهانی از جمله سازمان ملل متحد (20-25) به غیر از مناطق 3، 4 و 1 در وضعیت مطلوبی نمی باشد. همچنین علاوه بر کمبود فضای سبز در شهر شیراز، توزیع فضای سبز در سطح شهر شیراز نیز به صورت عادلانه صورت نگرفته است. به طوری که مناطق 4، 3 و 1 از سرانه فضای سبز بیشتری برخوردارند، مناطق 9، 6، 5 و 2 در سطح دوم قرار دارند و مناطق 8 و 7 از پایین ترین نسبت سرانه فضای سبز برخوردارند. ضریب همبستگی فضای سبز و تراکم جمعیت در سال 88 معادل 42/0- می باشد که گویای همبستگی منفی بین توزیع جغرافیایی سبز و تراکم جمعیتی شهر شیراز در دوره مورد بررسی است. به طورکلی می توان گفت که در شهر شیراز فضای سبز موجود از یک عدم تناسب نسبی برخوردار است و در سطح مناطق آن نیز پارک ها و فضاهای سبز شهری با جمعیت موجود تناسبی نداشته و در آنها با کمبود پارک ها و فضاهای سبز شهر مواجه هستیم.

کلمات کلیدی:
پارک و فضای سبز شهری، سرانه فضای سبز، توزیع فضایی، شهر شیراز

صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/276815/