گردشگری زیربنای توسعه شهری، کشاورزی و امنیت جامعه

امروزه گردشگری در هزاره سوم، به عنوان ارزنده ترین صنعت پول ساز در جهان شناخته می شود. این صنعت به عنوان صنعت نوین قرن بیست و یکم، نقش عمده ای را در بهبود و توسعه اقتصادی کشورها ایفا می کند و کشورهای پیشرو در این زمینه، سالانه سهم عمده درآمدهای خود را از ورود گردشگران خارجی بدست می آورند در واقع نه تنها گردشگری بزرگترین صنعت دنیاست بلکه روز به روز سیر صعودی را طی می کند به گونه ای که با پیش بینی سازمان جهانی گردشگری احتمال دارد در سال 2020 تعداد گردشگران به یک میلیارد نفر برسد. بیش از 800 میلیارد دلار، گردش مالی سالیانه توریسم در جهان است که سهم ایران از این گردش مالی، به یک دهم درصد هم نمی رسد. بنابراین دولت مردان کشور بایستی در راه اعتلای این صنعت عزم ملی و تلاش وافری از خود به خرج دهند. چرا که این تلاش می تواند جذب توریست، معرفی کشور در سطوح جهانی و ارتقای رشد ناخالص ملی را به دنبال داشته باشد. درآمد حاصل از جذب توریست قابل مقایسه با درآمد نفت نیست. چون در درآمدهای نفتی سرمایه های ملی کشور با دلار عوض می شود در حالی که در درآمدهای گردشگری، ارزی از کشور خارج نمی شود بلکه سرمایه جذب کشور می شود. با توجه به تعداد زیاد گردشگران شهری، مدیران و طراحان شهری بایستی در جهت گسترش و توسعه آن برنامه ریزی کنند. علاقه گردشگران به خرید محصولات مقصد، درآمد سرشاری را نصیب شهرها می کند لذا احداث انواع مراکز اقامتی توسعه مراکز خرید و فروش، بازسازی بافت های تاریخی، توسعه مراکز فرهنگی، ایجاد بافت های مدرن شهری و توسعه حمل و نقل می توان به رشد و توسعه شهری کمک کرد و درآمدی پایدار برای شهرها پدید آورد. صنعت توریسم و توسعه شهری کنشی متقابل بر یکدیگر دارند، یعنی هر چه صنعت توریسم رشد پیدا کند باعث رشد و توسعه شهرها می شود. از دستاوردهای مهم گردشگری شهری می توان به معرفی هویت قومی و بومی، تقویت هنرهای سنتی و بومی، ایجاد اشتغال، تقویت ادبیات عمومی و مشاغل جدید اشاره نمود. درآمدهای ناشی از این صنعت در کوتاه مدت می تواند وضعیت اقتصادی افراد سطح پایین جامعه را رونق بخشیده و سبب کاهش نابرابری های اجتماعی شود. با جذب بیشتر گردشگر در محیط شهری، مشکل کمبود اعتبار شهرداری ها تا حد زیادی حل و زمینه برای توسعه و پیشرفت شهر فراهم می شود. دستگاههای ذیربط با اصلاح قانون شهرداری ها و بازنگری وظایف شهردارها می توانند متولیان اصلی گردشگری شهری را در ارائه خدمات بهتر به گردشگران یاری نمایند. علاقه گردشگران برای گذران اوقات فراغت در مکانهای زراعی و باغی که با چشم اندازهای زیبا و دل انگیز عجین شده و نیز تمایل کشاورزان در گشودن فضای مزرعه خود بر روی بازدیدکنندگان جهت کسب درآمد بیشتر، صنعتی به نام گردشگری کشاورزی را پدید می آورد. با احداث سد جهت تامین آب شرب و آب کشاورزی و ایجاد امکانات رفاهی و تفریحی در حاشیه سدها صنعت جدیدی به نام گردشگری سدها نیز متولد می شود.

Keywords:

صنعت , گردشگر , توسعه شهری , گردشگری کشاورزی