عبدالله باقری نشانی - کارشناس ارشد سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، مرکز ترویج و توسعه تکنولوژی
علی اکبر زارعی - کارشناس ارشد سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، مرکز ترویج و توسعه تکنولوژی
ماندانا بهادری فر - کارشناس ارشد علوم محیط زیست، شرکت تولیدی و صنعتی تکلان توس

امروزه تکنولوژی های تبدیل شکر و نشاسته به سوخت های زیست توده مایع از لحاظ فن آوری و قوائد تجاری به حد کمال رسیده است. بخش عمده ای از اتانول زیستی تولید شده، از نیشکر و ذرت به دست می آید. کشورهای در حال توسعه میزان استفاده از این محصولات را در جهت نیل به خودکفایی در تولید نشاسته و شکر و در نتیجه استقلال در تولید اتانول زیستی افزایش می دهند اما مانع عمده استفاده از محصولات نیشکر و ذرت این است که آنها محصولات غذایی بوده و استفاده از آنها برای تهیه سوخت می تواند اثرات زیان باری بر میزان دسترسی به غذا و قیمت ها در نواحی روستایی به همراه داشته باشد. مانع دیگر این است که تولید این محصولات به نهاده های زیادی شامل زمین، آب، کود و آفت کش ها نیاز دارد که گسترش آن در اراضی روستایی مسائل زیست محیطی گوناگونی را برای این مناطق به همراه خواهد داشت. بنابراین بررسی و اطلاق دقیق از اثرات اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی توسعه تولید اتانول زیستی به ویژه در نواحی روستایی از حساسیت ویژه ای برخوردار است.

اتانول زیستی، نیشکر، نشاسته، ذرت، محیط زیست، کاربری اراضی، منابع آب و خاک، نواحی روستایی