علی اکبر زارعی - کارشناس ارشد سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، مرکز ترویج و توسعه تکنولوژی
عبدالله باقری نشانی - کارشناس ارشد سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، مرکز ترویج و توسعه تکنولوژی
ماندانا بهادری فر - کارشناس ارشد علوم محیط زیست، شرکت تولیدی و صنعتی تکلان توس
سیده فاطمه میرتبار - کارشناس علوم محیط زیست، شرکت خدمات مشاوره ای کشتزار طبرستان

گازوییل زیستی (منواکلیل استر) یک سوخت گازوئیلی پاک است که از منابع طبیعی و قابل تجدید مانند روغن های گیاهی ساخته می شود. گازوئیل زیستی درست مانند گاوئیل نفت در موتورهای احتراق کار می کند و برای این کار اصولا هیچگونه تغییر موتوری لازم نیست. گازوئیل زیستی ظرفیت و دامنه کار گازوئیل را حفظ می کند. گازوئیل زیستی را می توان از روغن های گیاهی تازه و یا مستعمل و چربی حیوانات تولید کرد. این گازوئیل از منابع داخلی قابل تجدید بوجود می آید. این سوخت، قابل تجزیه بیولوژیکی است و هنگامی که به عنوان یک جزء ترکیبی مورد استفاده قرار می گیرد نیازمند حداقل تغییرات در موتور است و نسبت به گازوئیلی که جایگزینش می شود سوختی پاک است. گازوئیل زیستی نوعا از دانه های روغنی(مانند روغن خرما، سویا و کلزا) و بوته ها و درخت هایی مانند عناب، جاتروفا، پونگامیا و جوجوبا تولید می گردد. در اینجا به بررسی و ارزیابی روغن سویا و کلزا در راستای تولید گازوییل زیستی و جوانب مختلف پرداخته می شود. این گیاهان را می توان به عنوان منابع اصلی تولید گازوییل زیستی به ویژه در مناطق خشک و نیمه خشک آسیا و آفریقا به حساب آورد. امکان پذیری اقتصادی این محصولات تحت شرایط نهاده های کم و کیفیت فقیر اراضی پایین می باشد.

گازوییل زیستی، سویا، کلزا، محیط زیست، سوخت پاک، سوخت زیستی مایع