بهبود بارپذیری سیستم های توزیع نیروی برق در حضور منابع تولید پراکنده

در طی دهه های اخیر با توسعه سیستم های قدرت، روش رساندن انرژی الکتریکی به مصرف کننده ها به طور کلی به این صورت بوده که نیروگاه های بزرگ پس از تولید توان لازم، ولتاژ را از طریق ترانسفورماتورها تا حد مطلوب بالا برده و سپس انرژی الکتریکی از طریق خطوط طویل تا نزدیکی مصرف کننده ها انتقال داده شده و پس از یک یا چند مرحله کاهش ولتاژ توسط ترانسفورمرها، به مصرف کننده می رسیده است اما با افزایش میزان تقاضا برای انرژی الکتریکی و افزایش راندمان واحدهای تولیدی کوچک شرکت های برق تمایل بیشتری برای بهره برداری از این واحدها در سیستم توزیع برق و در نزدیکی مصرف کننده ها پیدا کرده اند. به این واحدهای کوچک که به سیستم توزیع متصل می شوند«تولید غیر متمرکز» یا «تولید پراکنده» گفته می شود. امروزه تولید پراکنده نقش کلیدی در سیستم های توزیع الکتریکی دارد. برای مثال می توان به شاخص های بهبود قابلیت اطمینان ، بهبود پایداری و کاهش تلفات در سیستم قدرت اشاره کرد. یکی از مسائل کلیدی در استفاده از تولید پراکنده موضوع مکان یابی این منابع در شبکه های توزیع است. بارپذیری در سیستم های توزیع و بهبود آن نقش کلیدی در عملکرد سیستم های قدرت دارد. تاکنون جایابی منابع تولید پراکنده به منظور بهبود شاخص بارپذیری سیستم توزیع مطرح نبوده، خواهیم دید که جایابی و بکارگیری تولید پراکنده با روش بهینه سازی الگوریتم ژنتیک، بارپذیری در سیستم های توزیع را بیشینه می کند. پس از استخراج فلوچارت مورد نظر این روش روی شبکه استاندارد 12 شینه IEEE بکار گرفته شده ، نتایج بدست آمده کارآمد بودن الگوریتم مطرح شده را نشان می دهد.

Keywords:

بارپذیری , پروفیل ولتاژ , کاهش تلفات , تولید پراکنده (Distributed Generation) , سیستم های توزیع