استفاده از الگوریتم ژنتیک در تعیین متغیرهای بهینه خمکاری تیوب ها به کمک لیزر

یکی از تکنیکهای نوین در عرصه شکلدهی فلزات، لیزر فرمینگ میباشد. اگرچه خمکاری تیوبهای فلزی بیشتر بصورت مکانیکی انجام میگیرد، ولیکن فرایند لیزر فرمینگ را میتوان به خاطر مزایایش جایگزین خمکاری مکانیکی نمود. یافتن پارامترهای درگیر با فرایند لیزرفرمینگ به منظور دستیابی به خمیدگی بهینه در کنار فراهم شدن میزان نامتقارنی هایی که در خلال هر خمکاری بر روی تیوب ها به وجود می آید، مهمترین سوالی است که برای مفید بودن فرایند لیزرفرمینگ در خمکاری تیوبها باید پاسخ داده شود. در این تحقیق از شبکه عصبی به منظور مدل سازی فرایند لیزر فرمینگ استفاده شده است که به منظور قدرتمند بودن خروجیهای شبکه عصبی، از طراحی آزمایشات تاگوچی جهت آموزش آن کمک گرفته شده است. الگوریتم ژنتیک نیز ابزاری است که از آن به منظور یافتن زاویه خم بهینه بر روی تیوب استفاده شدهاست. مشاهده شد که برای تیوبی از جنس AISI 304 با یک بار عبور اشعه اسکن با داشتن حداکثر 5 درصد افزایش در ضخامت قوس داخلی و کمتر از 0/5 درصد بیضوی شدن مقطع میانی میتوان به حداکثر زاویه خم 0/27 درجه دست یافت.

Keywords:

لیزر فرمینگ , تیوب , روش تاگوچی , شبکه عصبی , بهینه سازی , الگوریتم ژنتیک