آذین قوامی - دانشجوی دکتری تخصصی باغبانی، دانشگاه علوم و تحقیقات تهران

پیاز خوراکی بنام علمی Allium cepa L. از خانواده Alliaceae می باشد و عموماً به روش کشت مستقیم بذر تولید می شود. بدلیل مزایای بسیار زیاد روش نشاکاری امروزه استفاده از این روش توصیه می شود. از موارد مهم نشاکاری استفاده از نشاهای با اندازه و سن مناسب است که در مزرعه از استقرار و ثبات خوبی برخوردار باشد و دارای عملکرد زیاد و محصول زودرس باشد. فاکتور تراکم بوته و اثر متقابل آن با سن نشاء نیز بسیار مهم است . برای تعیین این فاکتورها و تاثیرشان بر صفات کیفی و کمی پیاز قرمز ری تحقیقی در سال 1387 توسط اینجانب، در قالب یک پایان نامه دانشجویی دوره کارشناسی ارشد انجام گردید و بدنبال آن بررسی سایر فاکتورهای کمی و کیفی در تحقیق حاضر انجام پذیرفت. این تحقیق در سال 1391 در محمدشهر کرج در یک طرح آمار اسپیلیت پلات بر پایه بلوکهای کامل تصادفی در 4 تکرار انجام پذیرفت. فاکتور فرعی فاصله بوته روی ردیف در چهار سطح شامل 5، 10/5، 7 و 12/5 سانتی متر و فاکتور اصلی سن نشاء در سه سطح شامل 45،55, 64 رزویه بودند. در پایان رشد رویشی صفات مربوط به رشد رویشی وپس از برداشت نیز صفات عملکرد و اجزای عملکرد و صفات کیفی و کمی سوخ ثبت شدند. پس از ثبت داده ها عملیات تجزیه واریانس و مقایسه میانگین ها به روش دانکن به کمک نرم افزاری MSTATC انجام شد. نتیجه این بود که نشاهایی با سن کمتر در فواصل نزدیکتر بیشر قابل توصیه هستند و برترین سطوح را بخود اختصاص دادند. همین بالاترین عملکرد تولیدی وافزایش بهره وری زمین در این کرت های آزمایشی بوده است.

پیاز خوراکی، نشاکاری، سن نشاء، تراکم، عملکرد