بررسی آبیاری تکمیلی در دوره کم آبی و کود نیتروژن بر عملکرد و اجزای عملکرد گیاه چای

به منظور بررسی اثرات ابیاری تکمیلی در دوره کم آبی و کود نیتروژن بر عملکرد و اجزای آن در گیاه چای آزمایشی در ایستگاهه تحقیقات چای فومن در استان گیلان طی سال های 1387 تا 1389 اجرا شد. در این پژوهش از سیستم آبیاری بارانی تک شاخه ای و طرح آزمایشی کرت های خرد شده نواری در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی، استفاده گردید. شش سطح نیتروژن صفر، 100، 200، 300، 400 و 500 کیلوگرم نیتروژن در هکتار (از منبع کود اوره) به عنوان عامل اصلی و پنج سطح آبیاری به عنوان عامل فرعی در چهار تکرار قرار داده شدند. نتایج نشان داد که انجام آبیاری تکمیلی بارانی در ماه های خشک (تیر و مرداد) و کاربرد کود نیتروژن در دو تقسیط (اوایل اردیبهشت و تیر) سبب افزایش تعداد شاخساره قابل برداشت شد. در عوض، آبیاری کامل همراه با مصرف نیتروژن کمتر باعث افزایش ماده خشک شاخساره های چای گردید. بیشترین میزان عملکرد(3928 کیلوگرم چای ساخته شده در هکتار) با مصرف 200 تا 300 کیلوگرم نیتروژن در هکتار در شرایط آبیاری کامل و کمترین میزان عملکرد (788 کیلوگرم در هکتار) در وضعیت بدون آبیاری و مصرف کود به دست آمد. مصرف 100 تا 200 کیلوگرم نیتروژن در هکتار باعث تولید بیشترین میزان عملکرد برابر 1672 کیلوگرم در هکتار در شرایط دیم گردید.

Keywords:

آبیاری تکمیلی , دوره خشک , کود نیتروژن , تنش , تولید چای