واکنش عملکرد و اجزای عملکرد سیب زمینی تحت تاثیر الگوی کاشت و سیستم های آبیاری تحت فشار

به منظور بررسی تاثیر الگوی کاشت و روش های آبیاری بر عملکرد و اجزای عملکرد سیب زمینی، آزمایشی مزرعه ای در شرایط آب و هوایی همدان، بصورت اسپلیت پلات در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در سال زراعی 1390-91 اجرا گردید. در این آزمایش فاکتور اصلی، آبیاری در دو سطح بارانی(کلاسیک ثابت) و قطره ای(تیپ) و فاکتو فرعی، الگوی کاشت در چهار سطح، شامل: کاشت مرسوم با ردیف های کشت به فاصله 75 سانتی متر(شاهد)، کاشت دو ردیف با فاصله 75 سانتی متر روی یک پشته، کاشت دو ردیف با فاصله 65 سانتی متر روی یک پشته و کاشت دو ردیف با فاصله 55 سانتی متر روی یک پشته بود. عرض پشته ها 150 سانتی متر در نظر گرفته شد. فاصله بوته ها روی خطوط 20 سانتی متر و برای همه تیمارها بصورت یکسان در نظر گرفته شد. صفات اندازه گیری شامل: درصد ماده خشک غده، وزن متوسط تک غده در هر بوته و عملکرد کل محصول در هکتار بود. نتایج نشان داد که کشت دور ردیف روی یک پشته نسبت به شاهد باعث افزایش عملکرد محصول شد. اثر متقابل تیمارهای آبیاری و آرایش کاشت بر این صفات در سطح 95 درصد معنی دار بودند. تیمارهای آبیاری بارانی در دو ردیف کشت با فاصله 75 و 60 سانتی متر روی یک پشته بالاترین رکورد عملکرد را به ترتیب با 51/5 و 51/4 تن در هکتار نشان دادند. تیمار دو ردیف کشت روی یک پشته با فاصله 45 سانتی متر در سیستم آبیاری(کلاسیک)، به همراه دو دریف روی یک پشته با فاصله 60 سانتی متر، در سیستم آبیاری تیپ به ترتیب 48/5 و 48/1 تن در هکتار کمترین میزان عملکرد را داشتند. بین تیمارهای آبیاری، آرایش کاشت و اثرات متقابل تیمارها، اختلاف معنی دار آماری روی متوسط وزن تک غده ها مشاهده نشد. مقایسه میانگین تیمارهای آرایش کاشت بر درصد ماده خشک غده، بیانگر آن است که کلیه تیمارها در یک گروه آماری واقع شده اند. تیمار دو ردیف کاشت روی یک پشته با فاصله 45 سانتی متر بیشترین درصد ماده خشک را با مقدار 21/2 درصد و تیمار شاهد با مقدار 20/7 درصد کمترین ماده خشک غده را دارا بودند.

Keywords:

سیب زمینی , الگوی کاشت , آبیاری کلاسیک , آبیاری قطره ای