ارزیابی پایداری کشاورزی در تدوین الگوی زراعی با استفاده از الگوی برنامه ریزی آرمانی فازی(مطالعه موردی» دشت ماهیدشت)

افزایش کارایی استفاده از منابع به کمک بهینه سازی الگوی کشت محصولات زراعی، یک راهکار مناسب برای توسعه پایدار بخش کشاورزی است. هدف از این مطالعه تعیین الگوی بهینه زراعی دشت ماهیدشت در استان کرمانشاه با استفاده از مدل های برنامه ریزی خطی متعارف، آرمانی قطعی و آرمانی فازی در جهت رسیدن به اهداف پنج گانه: حداکثر کردن بازده برنامه ایی، حداقل کردن هزینه های سرمایه گذاری نقدی، حداقل کردن مصرف آب، حداقل کردن مصرف کود های شیمیایی و حداقل کردن مصرف سموم شیمیایی با تأکید بر پایداری کشاورزی است. اطلاعات مورد نیاز این مطالعه با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای دو مرحله ای از طریق تکمیل 277 پرسشنامه از سطح روستاهای دشت ماهیدشت بدست آمد. نتایج مطالعه نشان داد با استفاده از مدل برنامه ریزی آرمانی فازی که نسبت به سایر مدل های این مطالعه دارای برتری است، می توان بطور همزمان به تحقق اهداف پنج گانه در جهت مثبت خود با تأکید بر پایداری کشاورزی رسید. بطوریکه در این الگو بازده برنامه ایی به میزان 5 درصد افزایش و هزینه های سرمایه گذاری نقدی 0/81 درصد ، مصرف آب 5/12 درصد، کودهایی شیمیایی 15/25 درصد و مصرف سموم شیمیایی 7/88 درصد کاهش خواهند یافت. محصولات کشت شده در این الگو نیز جو، سبزیجات برگی، ذرت علوفه ایی و پیاز می باشد.

Keywords:

کشاورزی پایدار , الگوی بهینه زارعی , برنامه ریزی خطی متعارف , برنامه ریزی آرمانی قطعی , برنامه ریزی آرمانی فازی , دشت ماهیدشت