خصوصی سازی

پیاده سازی سیاست خصوصی سازی و واگذاریی صنایع بزرگ به بخش خصوصی،در راستای ارتقاء کیفیت و خروج از انحصار تولید محصولات و خدمات به شمار می رود.بخش خصوصی بواسطه ملی سازی های پی در پی دچار بی اعتمادی به سیستم اقتصادی شده است.و تمایل به محافظه کاری و پنهان نمودن فعالیتهایش دارد.سرمایه گذاری های عظیم دولتی با توجه به ویژگی های مدیریت دولتی و عدم اتکا به مکانیزم بازار عملا قادر به تامین اهداف مورد نظر نیست.مخارج فزاینده دولت،قیمت گذاری اندک کالاها و خدمات دولتی و کمک های مداوم دولت به بنگاه های تحت تصدی و وصول مالیات ناکافی از جمله مهمترین عوامل ایجاد کننده مشکلات و کسری مالی دولت شناخته شده است.در واقع عوامل مخربی همچون زیان دهی مداوم فعالیت های اقتصادی،شیوع فساد،نیاز شدید دولت به منابع مالی جهت سرمایه گذاری های ضروری و زیر بنایی،برقراری سیستم بانکداری بدون ربا و استفاده از استراتژی توسعه صادرات،نیازمند تغییرات اساسی است.بهبود کارآیی،کاهش هزینه ها و استقراض بنگاه های بخش دولتی،کاهش دخالت دولت در تصمیم گیری موسسات اقتصادی، گسترش پایه های مالکیت،تشویق کارکنان در شرکت بر اساس مالکیت واحدها و افزایش زمینه رقابت بین شرکت ها،حفظ اشتغال،افزایش کارآفرینی و سرمایه گذاری بخش خصوصی داخلی و خارجی مولد؛از جمله مهمترین و اساسی ترین اهدافی هستند که در روند خصوصی سازی در این مقاله مورد بحث قرار می گیرد.

Keywords:

خصوصی سازی , استراتژی , نوسازی , مالکیت