معصومه ابراهیمی - کارشناس ارشد مطالعات زنان، مدرس دانشگاه غیرانتفاعی نوردانش شاهرود

در فضای گفتمان عصر حاضر، توجه به حفظ محیط زیست، و جلوگیری از تخریب و فرسایش آن، با هدف بهره مندى نسل هاى آینده، به عنوان یکى از مهم ترین شاخصه های توسعه پایدار، به مسئله ای جهانى تبدیل شده است. در این فضا نیاز است با رویکردی جدید به این موضوع نگریسته شود. رویکردی که در آن، با اعمال راهبرد فراگیر نمودن اخلاق زیست محیطی در بین تمام اقشار جامعه، به اقتصادی سبز دست یافت.از آنجا که یکی از مهم ترین ارکان پروسه ی توسعه ی پایدار، مشارکت اجتماعی مردم فرض میشود، به نظر می رسد که در این بین زنان از پتانسیل و مؤلفه های زیستی – اجتماعی مناسبی در جهت مشارکت اجتماعی برای تحقق اقتصادی سبز برخوردارند. تا جایی که آموزش در جهت توانمندساختن زنان برای حضور در مشارکت های اجتماعی، گزینه ی مناسبی برای تحقق استراتژی اقتصاد سبز خواهد بود.این مقاله درصدد است تا با استفاده از تبیین تئوریک، به بررسی زمینه های افزایش مشارکت زنان در فرایند توسعه ی پایدار، با رویکرد اخلاق در جهت گسترش فرهنگ حفاظت از محیط زیست و ارائه ی راهکار برای دست یافتن به اقتصادی سبز بپردازد.

زنان، توسعه ی پایدار، اخلاق محیط زیست، مشارکت اجتماعی