مهدی نصر اصفهانی - دانشجوی دکتری مدیریت منابع انسانی و رفتار سازمانی دانشگاه اصفهان
مجید زنجانی - دانشجوی دکتری مدیریت منابع انسانی و رفتار سازمانی دانشگاه اصفهان
سید یحیی حسینی - کارشناس ارشد روانشناسی صنعتی و سازمانی دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان

نقش دانشگاه در ارتقاء فرهنگ دینی، الگویی است که در آن علم و دانش باید متناسب با اهتمام دین به علم، رشد و بالندگی خود را داشته باشد و به عبارت دیگر ازج امعه انتظار می رود که به توسعه همه جاذبه (و نه یک جاذبه) بیاندیشد و از جمله بستر لازم برای توسعه علمی را فراهم آورد و با عطف توجه به سرشت و ساختمان انسان مفهومی فراتر از افق های پیش پا افتاده مادی از انسان و جامعه انسانی ارائه دهد دانشگاه همواره تلاش می کند که در میان اعضای خود پژوهشگران روحیه التزام اجتماعی را دمیده و علم منهای تعهد را به نفع علم متعهد و مسوولیت پذیر طرد کند این پژوهش در نظر دارد به بعد دین به عنوان شاخصی بسیار اثر گذار در زندگی افراد بنگرد و در پی پاسخ به این سوال اساسی است که آیا محوریت دین بر میزان شادکامی تاثیر دارد یا نه؟ برای پاسخ به سوال نمونه ایش امل 120 نفر از کارکنان دانشگاه اصفهان به صورت تصادفیا نتخاب شد ابزار مورد استفاده پرسشنامه های شادکامی و محوریت دین بود که هر دو این ابزار دارای روایی و پایایی مناسبی بودند با استفاده از تحلیل مسیر نشان داده شد که میان محوریت دین برونی - شخصی و شادکامی ارتباط معناداری وجود ندارد اما ارتباط معنادار و مثبتی میان محوریت دین درونی و برونی - اجتماعی با شادکامی وجود دارد شادکامی یکی از عواملی است که بر کارآیی و اثر بخشی که از مهمترین اهداف یک سازمان محسوب می شود تاثیر می گذارد پس باید در جهت تقویت آن گام برداشت.

شادکامی، محوریت دین، خوش بینی، دانشگاه اصفهان