محمد گل صنملو - مدرس مرکز استعدادهای درخشان علامه حلی خوی

در متن چشم انداز 20 ساله جمهوری اسلامی ایران در سال 1404 هجری شمسی، ایران کشوری توسعه یافته با جایگاه اول اقتصادی، علمی و فن آوری در سطح منطقه، با هویت اسلامی و انقلابی، الهام بخش در جهان اسلام و با تعامل سازنده و موثر در روابط بین الملل است. از آنجا که محیط زیست بنیان هستی آدمی بوده و بهره وری سبز، کلید اصلی رشد و توسعه پایدار برای تحقق آزمانهای صنعتی، اقتصادی و اجتماعی جوامع بشری است، بنابر این برای دستیابی به این جایگاه، ضرورت تقویت تفکر زیست محیطی یا بهتر بگوییم ایجاد فرهنگ زیست محیطی در تک تک افراد جامعه بیش از هر زمان محسوس می باشد. این پژوهش با هدف بررسی روش های دانش افزایی و آگاه سازی دانش آموزان در زمینه حفاظت از محیط زیست انجام گرفته و سوال اساسی این پژوهش این است که دانش آموزان تا چه اندازه از رویکرد زیست محیطی برخودار می باشند و تا چه اندازه کلاس های درسی و سایر شیوه های آگاه سازی به کار برده شده توسط نهادهای آموزشی در امر آموزش محیط زیست مفید بوده اند؟ نتایج نشان می دهد که دانش آموزان به محیط زیست علاقه مند بوده و رفتارهای زیست محیطی آنها در راستای حفظ محیط زیست بوده است و استفاده از سیستم آموزشی می تواند یکی از راهکارهای حرکت در جهت حفظ محیط زیست و منابع آن باشد. احداث یک مدرسه زیست محیطی می تواند یکی از راه های ارائه آموزش به کودکان از سنین پایین و نهادینه کردن فرهنگ محافظت از محیط زیست در آنان باشد. در اینگونه مدارس باید کلیه فعالیت های آموزشی، پرورشی و تمامی خدمات اعم از امور اداری، مالی، آزمایشگاهها، کارگاهها و ... به سمتی هدایت شود که متناسب با اهداف عالیه توسعه پایدار و حفظ محیط زیست باشد. روش تحقیق در این پژوهش مبتنی بر تجزیه و تحلیل مقایسه ای جرج، زد، اف. بردی است.

محیط زیست، دانش آموزان، شیوه های آموزشی حفاظت از آن ، مدرسه زیست محیطی، ایران 1404