وحید مهری زاده - دانشجوی کارشناسی ارشد بیوتکنولوژی، گروه به نژادی و بیوتکنولوژی گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز

رشد فزاینده جمعیت جهان و افزایش تقاضا برای مواد غذایی موجب استفاده بی رویه از نهاده های کشاورزی برای تولید بیشتر مواد غذایی شده است. در سال های اخیر ورود آلاینده ها با منشا فعالیت های کشاورزی یکی از مهمترین مباحث زیست محیطی در سطح جهانی تبدیل شده است. آلودگی های ناشی از فعالیت های کشاورزی پدیده ای نامطلوب بوده و در نهایت سلامت انسان ها را به مخاطره می اندازد. بیشتر این آلودگی ها در اثر مصرف بیش از حد سموم دفع آفات، علفکش ها، کودهای شیمیایی و ... ایجاد شده است. نگرانی ها در باره عواقب و آثار جانبی و منفی فعالیتهای کشاورزی غیر متعادل بر محیط زیست به حدی مهم و حیاتی بوده که حفظ و حفاظت از محیط زیست بحثی فراتر از امنیت غذایی شده و منجر به پذیرش و توسعه نظریه هایی مثل کشاورزی پایدار شده است. امروزه با استفاده از تکنولوژی های برتر، به ویژه تکنولوژی هایی که عواقب سویی برای محیط زیست ندارند، می توانند دستیابی به توسعه پایدار و مطمئن را برای بشر امکان پذیر سازند. در این بین بیوتکنولوژی و روش های مبتنی بر آن می توانند علاوه بر افزایش تولید مواد غذایی و ایجاد امنیت غذایی پایدار در حفظ و محافظت از محیط زیست نیز موثر باشند. گستردگی کاربرد بیوتکنولوژی در قرن بیست و یکم به حدی است که علاوه بر محیط زیست و کشاورزی در سایر حوزه ها مثل اقتصاد، صنعت، بهداشت و درمان، تغذیه و سایر جنبه های زندگی بشر تآثیر به سزایی دارد. به همین دلیل اندیشمندان جهان، قرن بیست و یکم را قرن بیوتکنولوژی نامگذاری کرده اند.

بیوتکنولوژی، کشاورزی، محیط زیست، توسعه پایدار