حذف آنتی بیوتیک ها از آب های آلوده به کمک فرآیند اکسیداسیون پیشرفته

ترکیبات دارویی و از جمله آنتی بیوتیکها از طریق فاضلابهای شهری و صنعتی شامل کارخانجات داروسازی، بیمارستانها و دامداریها وارد محیط های آبی و محیط زیست میشوند. سمیت، زیست تخریب ناپذیری و ایجاد مقاومت دارویی در آنتی بیوتیک ها باعث شده که به این ترکیبات آلاینده های شبه پایدار در محیط زیست اطلاق گردد. روشهای معمول تصفیه آبهای آلوده شامل فرآیندهای زیستی در حذف آنتی بیوتیک ها عموما کارآمد نمی باشند. فرآیندهای اکسیداسیون پیشرفته، براساس تشکیل گروه رادیکال هیدروکسیل و یا سایر عوامل واسطه با میل واکنش پذیری بالا با آلاینده های سمی و زیست تخریب ناپذیر، مورد استفاده قرار میگیرند. عوامل مختلفی از قبیل pH ، دما و زمان واکنش، نوع و غلظت کاتالیست، نوع و غلظت آنتی بیوتیک و ماده اکسیدکننده برعملکرد فرآیند مذکور تاثیرگذارند. در این تحقیق به مروری بر پژوهش های انجام گرفته تا به امروز در این زمینه و ارائه چالش های مرتبط پرداخته شده است. طبق نتایج بدست آمده، متوسط راندمان حذف آنتی بیوتیک ها به روش فرآیندهای اکسیداسیون پیشرفته 57 تا 69 درصد گزارش شده است. مقدار pH بهینه بسته به نوع آنتی بیوتیک مصرفی و شرایط عملیاتی در مقادیر اسیدی حدود 4 تا 7 برآورد گردیده است. غلظت بهینه کاتالیست ZnO برابر g/l 1/7 و برای ماده اکسیدکننده آب اکسیژنه حدود mg/l 75 توصیه شده است.

Keywords:

آنتی بیوتیک ها , تصفیه فاضلاب , صنایع دارویی , فرآیندهای اکسیداسیون پیشرفته , محیط زیست