بررسی استفاده از میکوریز و سیلیکون درکاهش نیاز گیاه گوجه فرنگی بهکودشیمیایی در اقلیمهای کم آب و تاثیر آن در کاهش آلودگی آبها و محیط زیست

خشکی مهم ترین عامل محدود کننده تولید موفقیت آمیز محصولات گیاهی در سراسر جهان به حساب می آید و این عامل هنگامی ایجاد می شود که ترکیبی از عوامل فیزیکی و محیطی باعث تنش در گیاه شده و در نتیجه تولید را کاهش می دهند. یکی از زیان بارترین اثرات تنش خشکی اختلال در روند جذب و تجمع عناصر غذایی است. در این آزمایش اثر سیلیکون و میکوریز بر کاهش جذب فسفر، کلسیم و آهن ناشی از خشکی در گیاه گوجه فرنگی بررسی شد بدین منظور آزمایشی با سه عامل، خشکی، سطوح سیلیکون شامل ( صفر و 0/2 میلی مولار) و تلقیح قارچ میکوریزا در قالب فاکتوریل بر پایه بلوک های کاملا تصادفی با چهار تکرار اجرا شد. کشت گیاهان در شرایط گلخانه و در داخل پرلیت صورت گرفت. نتایج نشان داد تیمار خشکی اثر چندانی بر فسفر نداشته، کلسیم و آهن را کاهش می دهد. تیمار میکوریز به تنهایی باعث افزایش معنی دار فسفر در بخش هوایی نسبت به شاهد و تیمار همزمان خشکی، میکوریز، سیلیکون باعث افزایش معنی دار فسفر در ریشه گردید و همچنین تلقیح میکوریز باعث افزایش عناصر کلسیم و آهن گردید.

Keywords:

تنش خشکی , قارچ میکوریز , سیلیکون , عناصر , گوجه فرنگی