در جستجوی هویت گمشده نمونه موردی: بررسی خانه کلبادی ها در ساری

انسان همواره در پی آن بوده است که به کیستی و چیستی خویش راه یابد. هویت مفهومی است که همواره به این سوال پاسخ می دهد و هنر و معماری بر آن است تا آن را جان مایه ی کار خویش قرار دهد.بدیهی است که در جامعه معاصر ایران، مسئله ی بی هویتی و عدم احساس تعلق مکانی، به عنوان یک معضل اجتماعی دامنگیر مردم شده است و فضاهای معماری را به فضایی بی رونق و خالی از شور و نشاط تبدیل کرده است.شاخص فقدان معماری با هویت، نا آگاهی از میراث گذشتگان و توانایی های فرهنگی خود و در نتیجه بیزاری از آن، گرایش به فرهنگ معماری بیگانه را توسعهمی دهد. با ورود عناصر فرهنگی دیگر کشور ها و به ویژه کشورهای غربی، فرهنگ و در پی آن هویت جامعه ایرانی دستخوش تغییر شده است. فرهنگ نو گرایی وتجدد طلبی، جایگزین فرهنگ اصیل و سنتی ایران شد. این امر منجر به تقلید کور کورانه از بیگانگان گردید و جوهره ی بنیادین معماری کشور را با چالش هایفراوانی رو به رو کرد. هویت ناب معماری ایرانی ظرفی است که تمامی ابعاد فلسفی، روانی، فرهنگی و اجتماعی هویت را در خود جای می دهد. بدیهی است که کشف ساختار هایپنهان هویت معماری گذشته ایرانی می تواند نماد های هویت ملی را باز آفرینی نموده و الگوهای مناسب گذشتگان را به آینده منتقل کند.قصد بر آن است، به دلیل اهمیت موضوع هویت، ابتدا به بررسی مفهوم هویت، ابعاد هویت، عوامل سازنده هویت و... بپردازیم. سپس با تحلیل یک نمونه موردی از خانه های سنتی در اقلیم مازندران، نشان دهیم که چگونه این عناصر معماری به ظاهر ساده به عنوان عناصری هویت ساز و به صورت یک نماد، برای مردم تلقی می شوند و آنان خود را جزیی از آن محیط می دانند. حاصل این بررسی ها نشان می دهد که در طراحی خانه های سنتی ایران، معمار آشنایی کامل با مولفه های هویت ساز یعنی ارزش ها ی دینی و ملی داشته و سعی کرده تمام تلاش خود را برای استفاده این ارزش ها در طراحی، به کار بندد

Keywords:

هویت , حس مکان , نماد , فرهنگ , جهانی شدن , معماری سنتی , معماری معاصر