سعیده خوشرنگی مقدم - کارشناسی ارشد معماری مدرس دانشگاه غیرانتفاعی اسوه، معماری، تبریز، ایران.
میرسعید موسوی - دکتری شهرسازی هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی معماری، تبریز، ایران.

بازار یا بارزترین نماد کلاسیک یا فرهیخته شهری زیستن در زیستگاههای بزرگ و میانی در ایران، مکان همگانی شهروندان است، که به علت تماس روزمره ی مردم مکان مناسبی برای ایجاد روابط اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی می باشد. بازارهای سرپوشیده و تاریخی اگرچه در ابتدا به منظور رفع نیاز های اقتصاد ی مردمایجاد می شدند، اما طولی نکشید که شبکه ی گسترده ای از روابط اجتماعی و فرهنگی نیز درون ساختار آن ها به وجود آورد و بازارها به اماکنی تبدیل شدند که درآن نیاز های مردم و بازاریان نیز هماهنگی داشت. تحقیق حاضر به منظور بررسی سیر تحول کارکرد اجتماعی فرهنگی بازار ازگذشته تا عصر حاضر، ابتدا تعاریفی از -بازار را بیان نموده و به بررسی موقعیت و روند شکل گیری و تکامل این شریان اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و کالبدی در بافت شهرهای ایرانی در دوره هایتاریخی میپردازد و دوره های اوج، اقتدار و انحطا ط و در نتیجه آن دگرگونی چهره بازارو به انزوا رفتن این کالبد شهری و علل جایگزینی آن با مراکز خرید مدرن رامورد توجه قرار میدهد و نقش هایی که بر عهده این کالبد می باشد رابه همراه کاربرد ها و سیمای بازار به صورت نمودار و جدول مورد تجزیه و تحلیل قرار میدهد. روش تحقیق در این نوشتار به صورت توصیفی تحلیلی و تحلیل محتوا میباشد.

بازار؛ سیر تحول؛ اجتماعی فرهنگی؛ - بازشناسی