بررسی جایگاه خلاقیت در طراحی معماری فضاهای آموزشی با رویکردپایدار

زندگی پیچیده امروزی ، هر لحظه در حال نو شدن است و خلاقیت و نوآوری ، ضرورت استمرار زندگی فعال. انسان برای خلق نشاط و پویایی در زندگی نیازمند نوآوری و ابتکار است تا انگیزه تنوع طلبی خود را ارضاء کند. در میان توانایی های مختلف انسان بدون تردید خلاقیت سازنده ترین و بنیادی ترینآنهاست . دستیابی به قانون مندی هایی که به شناخت و تغییر جهان منجر شده بدون استفاده از نیروی خلاق انسان ها امکان پذیر نبوده است . همه آثار پر ارزش اصیل و ماندنی فرهنگ بشری که زندگی انسان را معنا بخشیده، ریشه در خلاقیت داشته است و این همه را تاریخ علم و هنر به روشنی نشان می دهد. ماهیت فضاهای آموزشی، لازمه سر مشقی منحصر بفرد برای پژوهش و ایجاد کنش و واکنش صحیح جهت آموزش و پرورش می باشد. فضاهای آموزش، محیط های هستند در راستای پاسخ به نیازهای اجتماعی، فرهنگی و محیطی که در جهت برآورده کردن فعالیت های انسان ها که بازتابی از معیارهای رفتاری و فرهنگی مشخص شده توسط جامعه می باشد. با توجه به اینکه معماری فضاهای آموزشی یکی از پیچیده ترین و دشوارترین شاخه های تخصصی در طراحی است ضروری است عوامل مختلف مورد بررسی قرار گرفته و در این راستا بازشناسی و تعریف صحیح واژه خلاقیت می تواند به درک صحیح تر از آن و دستیابی به روندی موفق تر در فرآیند طراحی معماری منجر شود. روش تحقیق پژوهش حاضر توصیفی و تحلیلی اسنادی است که با رجوع به اسناد و مدارک مرتبط و بنیان های نظری صاحبنظران در رابطه با طراحی فضاهای آموزشی و ابزار گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای می باشد و در نتیجه استفاده از این راهکارها در طراحی فضای پایدار آموزشی می باشد.

Keywords:

خلاقیت , طراحی معماری , فضای آموزش , رویکرد پایدار