مناسب سازی مراکز تجاری (با رویکرد پاسخگویی به نیازمندی های انسان در فضاهای عمومی شهر معاصر)

از دیرباز مراکز تجاری به عنوان یکی از اصیل ترین فضاهای عمومی شهر به شمار می آیند. آگوراهای باستانی و بازارها در شهرهای شرقی نمودی ازاینگونه فضاها میباشند که پاسخگوی نیازهای مردمی بودند که با اهدافی مختلف یا بی هیچ هدفی پا به آن می نهادند. بازار ایرانی نیز از لحاظ تنوع عملکرد،وسعت، طراحی متحدالشکل، سرپوشیده ب ودن و دربرگرفتن مجموعه ای از خدمات و فضاهای شهری، کالبدی بی همتا محسوب می شد که البته بعد از دوره حکومت اول پهلوی وضعیت آن تا حدی متزلزل شد، بافت شهری و بازار در نتیجه ورود اتومبیل دگرگون گردید و مراکزتجاری مطالعه نشده ای تحت نام پاساژ در لبه خیابان ها ظاهر شدند که معمولا فاقد جنبه های زیبایی شناسی یا معماری قومی بودند. مراکزی که به دلیل عدم وجود امکانات رفاهی، ناتوان در پاسخگویی به نیازهای انسان معاصر بود. در مقاله حاضر نیازها و توانمندی های انسان مورد بررسی قرار گرفته و راهکارهایی به منظور پاسخگویی به این نیازها و بهبود وضع موجود ارائه گردیده تا با در نظرگرفتن آنها امکان طراحی مکانی خوب )با کیفیت و سرزندگی بازارهای سنتی که مقبولیت عام داشت( برای مردمی که بیشتر اوقات فراغت خود را در این مراکز سپری میکنند به وجود آید، مسئله ای که به عنوان دغدغه بیشتر معماران و برنامه ریزان و طراحان شهری محسوب میشود.

Keywords:

فضای عمومی , مراکز تجاری , نیازمندی , مکان خوب