بررسی عوامل محیطی مؤثر در ایجاد یک گروه اجتماعی پایدار در بسترهمسایگی

انقلاب صنعتی و تغییرات حاصل از مهاجرت به شهرها در این دوران، شهرها را به مکانهایی با هزاران دسته فرهنگی و اجتماعی تبدیل ساخت. سست شدن پیوندهای انسانی و اجتماعی و کمرنگ شدن مفهوم همسایگی از نتایج این تغییرات است که هر روزه مشکلات اجتماعی را به دنبال دارد. با توجه به نقش و اهمیت ساختارهای اجتماعی در پایداری کالبد محلات قدیمی، این پژوهش با هدف جستجوی عوامل محیطی مؤثر در ایجاد گروههای اجتماعی با عنوان Community دربستر شهری شکل گرفت. بخش اول این مقاله میکوشد تا با تعریف گروههای اجتماعی پایدار (community) ، تاریخچه و معرفی عناصر اثرگذار در شکلگیریآنها، چگونگی تأثیر این گروه ها در هویت بخشی و تحکیم روابط ساکنین در یک مجموعه معماری همچون واحد همسایگی، پاسخ مناسبی برای این سؤال بیابد کهچرا ایجاد گروههای اجتماعی با روابط چهره به چهره و صمیمی در شهرها به عنوان ارزش شمرده میشود. در پایان این پژوهش، محقق با پذیرش پیشفرض اولیه دانش محیط رفتار مبنی بر وجود رابطه متقابل بین کالبد معماری و رفتارهای انسانی راهکارهایی ارائه - میدهد. این راهکارها به توضیح چگونگی برخورد طراح با مسئله طراحی محیطهای مسکونی با هدف تقویت روابط اجتماعی و انسانی میپردازد و در قالب عناصرمعمارانهای است که رعایت آنها در مقیاس فضای بین دانههای مسکونی )خانهها( برای دستیابی به این هدف ضروری است. روش تحقیق در این مقاله مبنی بر روش تطبیقی و بر اساس مطالعات کتابخانهای خواهد بود.

Keywords:

گروههای اجتماعی پایدار (community) , حس تعلق , هویت اجتماعی , معماری همسایگی