شاخصهای معماری سبز در طراحی مسکن تبریز

زمین گرداننده اکوسیستمی است که وجود هر پدیدهای به سایر پدیدهها وابسته است؛ تعادل حساس و ظریفی که به آسانی مختل میشود. با وقوع انقلاب صنعتی و اختراع ماشین انسان قادر به بهره برداری با توان بیشتری از طبیعت شد؛ به طوری که در دهههای اخیر با چنان سرعتی اقدام به بهره برداری از منابع طبیعی کرده است که طبیعت دیگر توانایی جایگزینی منابع را ندارد؛ در نتیجه به سمت نابودی کشیده میشود. از مشکلات مهم زیست محیطی میتوان به آلودگی، تخریب لایه اوزون، کمبود آب، نابودی منابع طبیعی، جنگل زدایی، انحطاط خاک، ضایعات، انقراض گونههای گیاهی و جانوری و رشد جمعیت نام برد. همچنین در پی استخراج و استفاده از منابع سوختهای فسیلی، یکی از بحرانهایی که زمین با آن مواجه شده است مسئله گرم شدن کره زمین در اثر آلودگی هوا و افزایش گازهای گلخانهای مانند دی اکسید کربن در جو زمین است که در نتیجه باعث افزایش درجه حرارت کرهزمین شده است. سهم 15 درصدی ساختمانها در انتشار دی اکسید کربن، یکی از علتهای اصلی درگیر در پدیده گرم شدن کره زمین است. که در این میان ساختمانهای مسکونی و تجاری بیشترین میزان انتشار دی اکسید کربن را دارند. ساختمان سبز قسمتی از یک پاسخ جهانی به آگاه شدن از نقش فعالیتهای انسان در ایجاد تغییرات جهانی آب و هوا است. ساختمانهای سبز طرحها و روشهای ساختی را در پنج زمینه عمده به کار می ببندد تا اثرات منفی ساختمانها بر محیطزیست و کاربران را کاهش دهد. این زمینهها به عنوان شاخصهای معماری سبز مطرح میشوند که عبارتند از: سایت پلان پایدار، حفاظت و بهینهسازی مصرف آب، بهینهسازی مصرف انرژی و استفاده از انرژیهای تجدیدپذیر، حفاظت از مصالح و منابع و توجه به کیفیت محیط داخلی. که از منابع کتابخانهای استخراج شده است؛ و چگونگی بهکارگیری این شاخصها در طراحی مسکن تبریز با توجه به شرایط اقلیمی و زیستمحیطی و منابع موجود شهر تبریز ارائه گردیده است؛ که با بهکارگیری آنها و استفاده از قوانین طبیعی و سیستمهای غیرفعال در این راستا مجموعهای طراحی میشود که به محیطزیست خود احترام بگذارد و از منابع به صورت بهینه استفاده کند و آسایش کاربران خود را به بهترین نحو فراهم آورد.

Keywords:

معماری سبز , ساختمان مسکونی تبریز , طراحی در اقلیم سرد و خشک , کاهش آلودگی