سلمان پندی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد هریس، ایران

تغییرات آب و هوا به علت انتشار گازهای گلخانه ای ساخت بشر به عنوان بزرگ ترین چالش انسان در ابتدای قرن 71 شناخته شده است . کارهای انجام شده دراین رابطه را می توان در دو گروه اصلی جای داد: سیاست های کاهش, که طراحی شده اند تا انتشار گازهای گلخانه ای را کم کند, وسیاست های انطباق, که جامعه را آماده می کند تا با تغییرات رخ داده متناسب شوند. از سوی دیگر با نگاهی تیز بینانه تر می توان شاهد بود که ساختمان ها 15 % از انرژی جهانی را مصرف می کنند و مسئول یک سوم از گازهای گلخانه ای منتشر شده هستند که نمایان گر تاثیر مستقیم مصالح ساختمانی بر کیفیت محیط زیست و تغییرات آب و هوایی است. در این مقاله برآن شده ایم تا به بررسی این مبحثیعنی نقش ساختمان ها در انتشار کربن و راه حل های کاهش آن بپردازیم که آن وابسطه به فهم درستی از استفاده صحیح از تجهیزات کم کربن و رابطه آن با جنبهرا می توان کم کرد ودر نهایت CO های دیگر ساختمان است. در این رابطه به سوالاتی مانند چگونه مصرف یک ساختمان کاهش پیدا می کند, چگونه انتشار 2بررسی این مسئله کلیدی که استفاده از منابع تجدید پذیر برای رسیدن به سطح کربن کم در ساختمان در بهره وری بالای یک بنا از چه اهمیتی برخوردار است می پردازیم

گازهای گلخانه ای، کربن کم، ساختمان