فرشاد اسحاقی - دانشجوی مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه علوم و تحقیقات، ارومیه، ایران.

عصرکنونی شاید تنها برای ما معنی دوره معاصر را در خود جای می دهد؛ و معنای هم زمانی به خود نمی گیرد. به این علت که گاهی حتی خود ماعقب می مانیم از سرعت پیشرفت و روند حرکت هایی که به واسطه تکنولوژی و نبوغ افکار از کنارمان میگذرند و شاید تنها با نگاهی به گذشت شان میت وانیم دریابیم که رویدادی در عصر ماست. این شتاب، معماری را هم برمرکب خود سوار ساخته و به واسطه وراثت معماری هم از نیای علم و هم از هنر،سرعتی مضاعف برخود گرفته است. حال آنکه معماری بازتاب فرهنگ اجتماعی هر زمان بوده و هست لذا فضاهای منازل مسکونی نموداری از نیاز بشر بهتعریف خانه را در هر زمان ترسیم می نماید و متفاوت با خواستگاههای زیستی آدمیان متحول و رام گردیده اند و این از تحولات فکری و فرهنگی هر جامعه و تآثیر بر فرد نشآت گرفته است. جمعیت فضاهای معماری گاهی به واسطه بیماری های اقتصادی به مرگ و میر منجر گشته و گاهی با توجه به تغییرات و تحولات فرهنگی به زاد و ولد رسیده است که در این میان فضاهای منازل مسکونی با عنوان خانه که بیانگیر تفکرات و ذهنیات معماری هر دوره مطرح می گردد تحت تآثیر این تشعشعات ناشی از روند زمانی بوده است، امروز با حضور تکنولوژی به عنوان علم و هنر توسعه یافته و درجایی به مفهوم نگرش رفاه اجتماعی شاهد انقلاب فضاهای مسکونی معماری برای تحولات جامعه ای بنام فضاهای نو در معماری خانه نو هستیم. در این مقاله سعی بر آن داشتم تا به رسوخ معنایی تآثیر تکنولوژی در تحول فضاهای معماری مسکونی در رابطه با ضرورت بقای فضاها بپردازم

معماری خانه نو ؛ تکنولوژی و فضای معماری ؛ تولد فضاهای نو در معماری ؛ خانه روزمره ای