محیا صادقی پور - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی، تهران، ایران.
حسنا سارابی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه سوره، تهران، ایران.
زهره معینی - کارشناس ارشد دانشگاه علم و صنعت، تهران،ایران.

در میان رویکردهای معماری که تلاش در جهت همسویی با طبیعت دارند، مفاهیم گسترده و دیدگاههای متفاوتی به چشم می خورد . برخی بواسطه ارتباط ظاهری با عناصر طبیعی به الگو برداری از طبیعت پرداخته و طبیعت را به عنوان منبع الهامات صوری می دانند وگروهی دیگر با تاکید بر روابط فیزیکی حاکم بر طبیعت بهالگوبرداری از طبیعت پرداخته اند. اگرچه چنین نگرشی تجربه های جدیدی از فرم و فضا را در اختیار معماران قرار می دهد ولیکن عملکرد آن همچنان به دور ازسیستم های عملکردی طبیعت است. برخی به طبیعت از دیدگاه تحلیلی آن از منظر منطق و خرد می نگرند، این در حالیست که فاصله و شکافی که در این نظریهنسبت به روش طراحی وجود دارد، بسیار عمیق است. رویکرد دیگری نیز نسبت به بررسی رابطه در هم تنیده فرم، ماده، عملکرد و هندسه در طبیعت وجود دارد. ظهوردیدگاهی تازه و تغییری در گفتمان معماری،که امروزه در بطن مفاهیم معماری پایدار شکل گرفته، تا مفهوم طبیعت را از استعاره و تشبیه به مدل تبدیل کند و طبیعت که تا پیش از این به عنوان منبعی از الهامات صوری و سطحی بود به منبعی از فرآیندهای بهم وابسته پویا و دینامیک تبدیل گردد. مقاله حاضر در پی آن است که یکی از روشهای طراحی با الهام از طبیعت را بررسی کرده و روند تحقیق و پژوهش در طبیعت را از دیدگاه پژوهشگران و بنیان گذاران آن مورد مطالعه قرار دهد

مورفو اکولوژی، فضای ناهمگن، خودسازماندهی، ارگانیسم های زیستی، معماری