ایده بایومیمتیک، روشی نو در طراحی معماری

Publish Year: 1391
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 3,904

This Paper With 9 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

NTA01_422

تاریخ نمایه سازی: 3 شهریور 1393

Abstract:

رویکرد بایومیمیکری (biomimicry) که در آن گیاهان، جانوران و کل اکوسیستم ها به عنوان پایه ای برای طراحی سرمشق قرار گرفته اند، موضوع تحقیقات در حال رشد در زمینه معماری و مهندسی است. بایومیمیکری نیز از دو کلمه bio به معنی زندگی و mimicry به معنی الگو برداری تشکیل شده است. علم جدیدی است که با الهام از طبیعت به اجرای طرح ها و فرآیند هایی برای حل مشکلات بشر می پردازد و بررسی بر روی برگ درختان به منظور تولید سلول های خورشیدینمونه ای از این موارد است. بنابراین می توان این علم را نوآوری الهام گرفته از طبیعت نامید. ایده اصلی این است که طبیعت برحسب ضرورت بسیاری از مشکلاتی راکه با آن ها درگیر هستیم از قبل حل کرده است. حیوانات، گیاهان و میکروب ها مهندسان متبحری هستند. آنان دریافته اند که چه چیزی مناسب است و از همه مهمتر چه چیزی بر روی زمین باقی خواهد ماند. این امر بر اساس هر دو واقعیت است که یک منبع الهام بخش برای نوآوری جدید ممکن بوده و به دلیل پتانسیل آن، بهعنوان راهی برای پایداری و حتی احیاء محیط ساخته شده ارائه می شود. برنامه گسترده و عملی بایومیمیکری به عنوان روش طراحی طرح شده است هر چند تا حد زیادی تحقق نیافته است. بدنه رو به رشد تحقیقات بین المللی موانع مختلفی را برای استفاده از بایومیمیکری به عنوان روش طراحی شناسایی کرده اند. یکی از موانع قابل توجه فقدان تعریف روشن از روش هایی برای این شیوه طراحی بوده که طراحان می توانند در ابتدا به کار برند. روش تحقیق مقاله توصیفی بوده و چارچوبی برایدرک اشکال مختلف بایومیمیکری توسعه یافته، و برای بحث در مورد معایب و مزایای ذاتی هر یک به عنوان متدولوژی طراحی به کار رفته است. از طریق بررسیادبیات تطبیقی، و بررسی فناوری های موجود بایومیمیکری، این مقاله به شرح و تفصیل نگرش های استنتاج شده به صورت مجزا در طراحی بایومیمیکری می پردازد.همچنین تلاش در جهت نشان دادن این مطلب است که این روش های متنوع ممکن است منجر به نتایج مختلف از جمله پایداری همه جانبه یا پتانسیل احیا شوندهگردد. نتیجه بر این است که نگرش بایومیمیکری در طراحی معماری که شامل درک اکوسیستم هاست می تواند به چرخی برای ایجاد محیط ساخته شده تبدیل شده که فراتر از حفظ شرایط فعلی به سوی یک عمل ترمیمی رفته که در آن محیط ساخته شده به یک جزء حیاتی در اتحاد با بازسازی اکوسیستم های طبیعی تیدیل شود

Authors

فرناز منتظر

دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز، گروه معماری، تبریز، ایران

هدایت شهبازی

دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات آذربایجان شرقی، باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان، تبریز، ایران

مراجع و منابع این Paper:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :
  • Hastrich, "The Biomimicry Design Spiral", Biomimicry Newsletter 4.1, 5-6 (2006). ...
  • _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ ...
  • , Toronto, Canada (2007). ...
  • _ _ _ _ _ _ _ _ _ Surfaces", ...
  • نمایش کامل مراجع