شادی حبیبی رنجبری - دانشجو کارشناس ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی،دانشکده هنر و معماری، تبریز، ایران
شبنم اکبری نامدار - دانشگاه آزاد اسلامی،دانشکده هنر و معماری، تبریز، ایران
جلال سالک زمانخانی - دانشگاه آزاد اسلامی،دانشکده هنر و معماری، تبریز، ایران

در نگاه عام جامعه، زیبایی همان برانگیختن حس جذابیت، لذت و جالب بودن در برخورد با یک شیء، پدیده و یا یک اثر هنری است. زیبایی جاذبهای است ازلی که هنر پل ارتباط بین آن و انسان است. درک زیبایی موهبتی است الهی و پایگاهی ذهنی که به عنیت میانجامد و هنر بدون آن کالدی است بیروح و خالی از جاذبه است. شاید تمامی زیبایی ها در ه نر نگنجد اما بی شک هنر مجرایی است برای بیان زیبایی ها به گونه ای متفاوت و همین بیان متفاوت است که به هنر خودمختاری می دهد و آن را از امور واقع متمایز کرده و زمینه ی فهم و درک نوینی را پایه گذاری میکند. بدین ترتیب تجلی روح زیبایی آن که فرایند معنوی و جلوه ای ظاهری دارد در قالب هر گونه گرایشی تبین میگردد و به شیوه ارزیابی آن بر پایهمولفههای شناخته شده اشاره می شود. زیبایی و حس ادراک زیبایی آنچنان که در نهاد بشری وجود دارد در یک سو و آموزشهایی که هر فرد طی گذراندن دوره های آموزشی می آموزد در سوی دیگر قرا ر دارد. حاصل کار هنرمند به خصوص معمار مورد استفاده افراد متفاوت قرار می گیرد پس هنرمند باید مفهوم عناصر زیبایی شناختی و ادراک آن را به نیکی درک و قدرت ادغام و استفاده از آنها را در اثر خود داشته باشد. در این راستا هدف از بررسی و مطالعه در این نوشته ارائه م جموعه اطلاعات مختصر و مفید از نا گفتنی ها در طی آموزش است. باید بدانیم زیبایی اصلی است مهم در هنر و می توان گفت هدف غایی هنر است این زیبایی باید توست هنرمند الغا شود و با استفاده از عناصر بصری باید فن ترکیب عناصر را بداند تناسب تقارن، سلسله مراتب و ... و چنان چه هنرمند در کار خود قادر و توانا باشد موفق به انتقال حس زیبایی شده و آن را در ناظر می پروراند.

حس زیبایی، تناسب، تقارن، روان